ارز یابی مراکز حیاتی شهری در مدیریت بحران با استفاده از روش بهترین -بدترین (BWM)

مدیریت بحران به مجموعه ای از فعالیت ها، چاره اندیشی ها و دستورالعمل هایی اطلاق می شود، که مدیران در چالش با بحران انجام می دهند و هدف آن کاهش روند، کنترل و رفع بحران است . به عبارت دیگر، مدیریت بحران به معنای سوق دادن هدفمند جرانی شرفت پی امور به روالی قابل کنترل و انتظار بازگشت امور در ا سرع وقت به شرایط قبل از بحران است . به همین جهت انجام اقدامات لازم جهت مقابله با بحران ها در مراکز بسیار حساس، علی الخصوص مراکز حیاتی شهری کاملا امری ضروری محسوب می شود. در این تحقیق سعی شده است تا با استفاده از روش بهترین -بدترین (BWM)، کلیه عوامل مادی و غیر مادی اثرگذار بر مدیریت بحران در مراکز حیاتی شهری شناسایی و رتبه بندی گردد. نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که سه معیار برتر، شاخص دسترسی ، شاخص حرایم و شاخص طراحی سازه و معماری می باشند. شایان ذکر است که نحوه مدسازی و نتایج حاصل از این تحقیق می تواند مرجع مناسبی برای ساخت و ارتقاء مراکز حیاتی شهری باشد، تا با در نظر گرفتن مهمترین عوامل ، عملکرد مدریت بحران بهبود یابد.