بهبود نرخ ریزسازی در روش اجزای محدود تطابقی با منطق فازی

با توجه به گسترش مدل سازی عددی تحلیل سازه ها با روش اجزای محدود، یکی از چالش های مهم میزان قابل اتکا بودن نتایج و خطاهای موجود است . یکی از نکات حساس نوع شبکه بندی سازه می باشد که نتایج را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. در روش اجزای محدود تطابقی با توجه به نتایج به دست آمده یک بازیافت تنش صورت می گیرد تا جواب های به دست آمده تا حدودی بهبود یابند و امکان ارزیابی خطای جواب حاصل گردد و همچنین با توجه به آن شبکه تطابقی جدید تولید شود. نرخ ریزسازی از نکاتی است که تاثیر بسیاری در بهبود خطای مسئله می گذارد اما شدت این نرخ مسئله ای است که توسط متخصصان مطرح می شود. نرخ های مختلفی که توسط متخصصان ارائه داده می شوند، می توانن د منجر به ریزسازی بیش از حد مدل شده و یا احتیاج به چند مرحله ریزسازی برای رسیدن به جواب مطلوب داشته باشدن. در این تحقیق هدف اصلی ایجاد نرخ ریزسازی شناور در دامنه است که برای این کار، شدت ریزسازی به صورت یک متغیر فازی تعریف می شود تا در قسمت های مورد نیاز عملیات ریزسازی با سرعت بالاتری صورت پذیرد.