بررسی عوامل موثر بر استفاده از سرویس دوچرخه اشتراکی با وجود شیوع همه گیری کرونا

شیوع کرونا به طور چشم گیری بر تحرک شهری به ویژه حمل ونقل عمومی تاثیر گذاشته است . با کاهش شدید استفاده از حمل ونقل عمومی به دلیل ترس از ابتلا به بیماری، معضل افزایش استفاده از خودروی شخصی وجود دارد که مشکلات زیست محیطی را تشدید می کند. بنابراین ، شیوههای حمل ونقل پاک و فعال مانند دوچرخه های اشتراکی می توانند به عنوان جایگزین های بالقوه در طول همه گیری لحاظ شوند. گام اول این پژوهش بر ارزیابی چگونگی تاثیر کرونا روی سرویس دوچرخه های اشتراکی و تعیین عوامل اثرگذار بر تداوم استفاده کاربران از این سرویس ، متمرکز است . در گام دوم، چگونگی تغییرات نگرش و رفتار کاربران و نیز تاثیر متقابل آنها بررسی می گردد. با استفاده از نظریه های تداوم فناوری و باورهای بهداشتی به توسعه مدل تداوم استفاده از دوچرخه اشتراکی در دوران همه گیری پرداخته شده است . بدین منظور، پرسشنامه ای برای جمع آوری داده و روش مدلسازی معادلات ساختاری و پانلی متقاطع -طولی به عنوان ابزارهای تحلیلی مورداستفاده قرارگرفته اند. نتایج نشان می دهند تهدید ادراکشده مهم ترین عامل عدم استفاده و نیز تایید و سودمندی ادراکشده مهم ترین عوامل موثر بر استفاده از دوچرخه های اشتراکی در دوران همه گیری هستند. به علاوه، تاثیر رفتار بر نگرش بیشتر از تاثیر بالعکس آن است . بنابراین با اتخاذ سیاست های قیمت گذاری و تسهیلات اشتراکی مناسب می توان رفتار تداوم استفاده از سرویس های دوچرخه اشتراکی را حفظ و افزایش داد.