شناخت مشخصه های نگرشی در انجام سفر با ابزار خرد-متحرک ترابری

امروزه یکی از مشکلات بزرگ شهرهای پرجمعیت ایران، وجود ترافیک شدید و درنتیجه آن مشکل آلودگی هوا است . یکی از راهحل های این معضل ، استفاده از وسایل نقلیه ای است که نیازی به سوخت های فسیلی ندارد و به عنوان شیوههای سفر پایدار و پاک شناخته می شوند. اسکوترهای الکتریکی اشتراکی ، یکی از این شیوههای سفر شهری و قابل دسترس عموم است . این پژوهش باهدف شناسایی و بررسی مشوقهای اجتماعی در پذیرش سرویس اسکوتر الکتریکی اشتراکی ، انجامشده است . با استفاده از نظریه های رفتار برنامه ریزیشده، ارزش ادراک شده و هویت اجتماعی برپایه مدل پذیرشفناوری به توسعه مدل پذیرش اسکوتر الکتریکی اشتراکی در شهر تهران پرداخته شده است . بدین واسطه ، روش مدلسازی معادلات ساختاری به عنوان ابزار تحلیلی و پرسشنامه برخط به منظور جمع آوری داده در این پژوهش مورداستفاده قرارگرفته اند. نتایج این پژوهش نشان می دهد سودمندی، سادگی و ارزشمندی سرویس اسکوتر الکتریکی اشتراکی بیشترین رابطه مثبت و مستقیم را با نگرش و تمایل به استفاده از این شیوه دارند. درنهایت ، معرفی اسکوتر الکتریکی اشتراکی پیش از اجرای طرح، سهولت استفاده از آن، راهاندازی پویش ها و تجمع های اجتماعی ، تشکیل گروههای مرتبط ، ترغیب افراد فرهیخته به استفاده از این شیوه و ایجاد زیرساخت های لازم از مهم ترین موارد لازم به منظور پذیرش این شیوه سفر بین عموم جامعه شناخته شده اند.