بررسی رابطه ی رشد و توزیع درآمد در ایران

رابطه ی بین رشد اقتصادی و توزیع درآمد از دیرباز مورد توجه سیاست گذاران و برنامه ریزان اقتصادی بوده است. همواره این دغدغه وجود داشته که آیا برای تسریع در رشد اقتصادی باید سطحی از نابرابری را پذیرفت و آیا برای بهبود در توزیع درآمد باید به کند شدن رشد اقتصادی تن داد؟ از این لحاظ تبیین ارتباط متقابل بین رشد اقتصادی و توزیع درآمد می تواند پاسخ گوی پرسش های اساسی و بنیادین برنامه ریزان اقتصادی، به خصوص در کشورهای در حال توسعه باشد. هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه ی بین متغیرهای نابرابری و رشد اقتصادی براساس آزمون علیت گرنجر و آزمون هم گرایی یوهانسن - جوسیلیوس است. یافته های به دست آمده بر اساس اطلاعات سالیانه دوره ی ۱۳۵۰-۱۳۸۱، نشان می دهد که یک رابطه ی علی یک طرفه از سمت نابرابری درآمد به رشد اقتصادی وجود دارد. به عبارت دیگر، تغییرات در نابرابری، علت تغییرات در رشد اقتصادی است. اما براساس نتایج همین آزمون، رابطه ی علیت از رشد اقتصادی به نابرابری را نمی توان پذیرفت. به علاوه، این تحقیق سعی می کند تا با استفاده از اطلاعات سری زمانی و به کمک مدل خود رگرسیون برداری و آزمون هم انباشتگی یوهانسن - جوسیلیوس رابطه ی تعادلی بلندمدت بین این متغیرها را، بر اساس مدل های بازار کامل و بازار ناکامل سرمایه به دست آورد. بر اساس نتایجبه دست آمده، افزایش نابرابری درآمد در بلندمدت، سبب کاهش رشد اقتصادی می شود. نتایج به دست آمده با انتظارات در خصوص ناکامل بودن بازار سرمایه در ایران سازگار است.