توسعه ی اقتصادی و آلودگی محیط زیست در کشورهای عضو پیمان کیوتو و کشورهای آسیای جنوب غربی (با تاکید بر منحنی زیست محیطی کوزنتس)

طبق فرضیه ی زیست محیطی کوزنتس یک رابطه ی U برعکس میان سطح توسعه یافتگی جوامع و میزان آلودگی های زیست محیطی وجود دارد. آلودگی هوا یکی از مشکلات زیست محیطی است که در سال های اخیر و همگام با توسعه ی جوامع، صنعتی شدن و رشد تکنولوژی، به خطری جدی برای بشر تبدیل شده است. مطالعات انجام شده در مورد گازهای آلاینده منطقه ای و محلی یک رابطه ی U برعکس بین آلودگی سرانه و GDP سرانه یا شاخص توسعه ی انسانی (HDI) را اثبات می کند؛ اما در مورد گازهای آلاینده جهانی مانند CO۲ نتایج بررسی ها متفاوت است. در این مطالعه رابطه ی انتشار سرانه ی دی اکسید کربن و شاخص توسعه ی انسانی به کمک داده های تلفیقی (پنلی) در قالب فرضیه ی کوزنتس، برای کشورهای آسیای جنوب غربی و کشورهای عضو پیمان کیوتو در دوره ی ۱۹۹۰-۲۰۰۴ مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج بررسی برای کشورهای آسیای جنوب غربی یک رابطه ی افزایشی خطی بین انتشار CO۲ و HDI را نشان می دهد و این رابطه برای کشورهای پیمان کیوتو به صورت یک رابطه ی N شکل به دست آمد