اثر متقابل نوع مویان ارگانوسیلیکونی و حجم پاشش بر کارایی دیکلوفوپ-متیل در کنترل یولاف وحشی زمستانه

در تحقیق گلخانه­ای حاضر، اثر نوع مویان تری­سیلوکسانی و حجم پاشش بر فعالیت علف­کش دیکلوفوپ-متیل علیه یولاف وحشی زمستانه ارزیابی شد. تحقیق به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت که فاکتورها شامل مقدار علف­کش (صفر، ۵/۱۱۲، ۲۲۵، ۴۵۰، ۹۰۰ و ۱۳۵۰ گرم در هکتار)، حجم پاشش (۶۰، ۱۲۰، ۲۴۰ و ۴۸۰ لیتر در هکتار)، نوع مویان (بریک-ترو اس ۲۳۳ و بریک-ترو اس ۲۴۰) و غلظت مویان (صفر، ۰۱۲۵/۰، ۰۲۵/۰، ۰۵/۰، ۱/۰، ۲/۰، ۴/۰ و ۸/۰ درصد حجمی) بودند. ماده خشک یولاف وحشی زمستانه روی مقادیر دیکلوفوپ-متیل برازش داده شد تا مقدار علف­کش لازم جهت کنترل ۵۰ و ۹۰ درصدی (ED۵۰ و ED۹۰) بدست آید. در شرایط بدون مویان، با افزایش حجم پاشش از ۶۰ به ۴۸۰ لیتر در هکتار مقادیر ED۵۰ به ترتیب از ۴/۵۳۶ به ۱/۸۶۵ گرم در هکتار و مقادیر ED۹۰ به ترتیب از ۳/۸۱۵ به ۸/۱۳۶۶ گرم در هکتار افزایش یافت. رابطه­ای منفی بین کارایی دیکلوفوپ-متیل و حجم پاشش مشاهده شد. این مشاهده با کاربرد هر دو مویان در غلظتهای ۰۱۲۵/۰ تا ۱/۰ درصد حجمی نیز مشاهده شد. در غلظتهای بالاتر، حالت رابطه از منفی به خنثی برای بریک-ترو اس ۲۳۳ تغییر کرد؛ ولی برای بریک-ترو اس ۲۴۰ این حالت تغییری نکرد. ضرورت قطرات پاشش کوچک­تر و غلیظ­تر برای عملکرد بهتر دیکلوفوپ-متیل محرز گردید. در حجم پاشش کم (۶۰ لیتر در هکتار)، بریک-ترو اس ۲۳۳ در غلظت کم (بین ۱/۰ تا ۲/۰ درصد حجمی) ولی بریک-ترو اس ۲۴۰ در غلظت بالا (بین ۲/۰ تا ۸/۰ درصد حجمی) کارآمدتر بودند.