تدوین شاخص های بهینه مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی با رویکرد مدیریت بحران

هر با توجه به رشد جمعیت و افزایش تراکم درون شهری، ارائه خدمات شهری به دلیل کمبود منابع موجود و نیز نیازمندی های روزافزون جامعه متاسفانه اغلب دچار ناکارآمدی و نقصان در کیفیت و ارائه خدمات می شود. برای حل این چالش های شهری، مکان یابی مناسب و بهینه عناصر مختلف شهری از اهمیت بی نظیری برخوردار است. یکی از ابعاد حیاتی امنیت شهری، پیشگیری و مدیریت مواجهه با حوادث ناشی از بحران های طبیعی و مصنوعی می باشد. در این راستا، آتش سوزی به عنوان یکی از اصلی ترین تهدیدات جانبی، در دسته حوادث مصنوعی قرار می گیرد و می تواند عواقب جبران ناپذیری برای جوامع و شهرها ایجاد کند. به همین دلیل، توزیع و مکان یابی بهینه ایستگاه های آتش نشانی به عنوان بخشی از سیستم پیشگیری و مقابله با آتش سوزی و حوادث واگرایی دارای اهمیت ویژه ای است. مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی، یکی از عوامل مهم در کاهش خسارات جانی و مالی ناشی از حوادث است. با مکان یابی مناسب ایستگاه های آتش نشانی، می توان زمان رسیدن به محل حادثه را کاهش داد و احتمال نجات جان افراد را افزایش داد. لذا برانیم تا شاخص های بهینه مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی با رویکرد مدیریت بحران را که در حیطه معیارهای زیر تدوین شده است که حیطه مورد بررسی توسط محقیق بسیاری شامل موارد زیر هستند: زمان رسیدن به محل حادثه: این شاخص، نشان دهنده مدت زمانی است که طول می کشد تا یک ایستگاه آتش نشانی از زمان دریافت گزارش حادثه، به محل حادثه برسد. حداکثر فاصله از ایستگاه آتش نشانی: این شاخص، نشان دهنده حداکثر فاصله ای است که یک ایستگاه آتش نشانی از هر نقطه از منطقه تحت پوشش خود دارد. سطح پوشش جمعیتی: این شاخص، نشان دهنده درصد جمعیتی است که در منطقه تحت پوشش یک ایستگاه آتش نشانی قرار دارد. این شاخص ها، با توجه به عواملی مانند نوع حادثه، تراکم جمعیت، و شکل شهر، انتخاب شده اند. در این مقاله، با استفاده از روش توصیفی و گردآوری اطلاعات بصورت اسنادی کتابخانه ای به بررسی تحقیقات و پژوهش های مشابه با موضوع اقدام شده است و متناسب با شرایط حاکم بر ساختار فیزیکی و برنامه ای شاخص هایی استخراج گردیده است.