تجارب و دیدگاه های کاردرمان گران از حرفه کاردرمانی

هدف: توسعه و ارتقا هر حرفه ای، ارتباط مستقیم با شناخت تجارب و دیدگاههای افراد شاغل در آن حرفه دارد. این تحقیق در راستای شناخت دیدگاه ها و تجارب شغلی، آموزشی و بالینی شاغلین رشته حرفه کاردرمانی انجام گردیده است. روش بررسی: این مطالعه با رویکرد کیفی از نوع تحلیل محتوا است. شرکت کنندگان آن ۱۵ کاردرمان گر شاغل در کلینیک های سطح شهر تهران در سال ۱۳۸۷ بودند. روش جمع آوری داده ها استفاده از مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته بود. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوای کیفی و به صورت مقایسه ای مداوم استفاده شد. یافته ها: در آنالیز اولیه ۱۷۰ کد اولیه بدست آمد که در ۱۵ زیر مضمون و ۵ مضمون اصلی یا درونمایه از بین آنها شامل: «عدم شناخت متقابل جامعه و کاردرمان گران از یکدیگر و نگرش فرهنگی-اجتماعی مبهم»، «عدم رضایتمندی از حرفه»، «داشتن نگاهی نو و خلاقانه به حرفه کاردرمانی»، «گستردگی و بین حرفه ای بودن ماهیت درونی رشته» و «سیستم آموزشی نامتناسب، غیریکپارچه و غیر محرک» استخراج شد. تجارب کاردرمان گران نشان داد که شاغلین این حرفه ضمن مهم و سودمند دانستن حرفه خود، از هم گسیختگی، نامتناسب بودن، و گسترده بودن آموزش ها و شرح وظایف، عدم شناخت مردم از حرفه، آزردگی خاطر دارند؛ و همچنین تجارب آنها تحت تاثیر شدید عکس العمل و نگاه اطرافیان و اساتید نسبت به آنها دارد. به طوری که اگر نگاه اساتید و همکاران مثبت باشد، دانشجویان امیدوارتر نسبت به رشته خود بوده و نسبت به آن افتخار می کنند و در نهایت خواهان حمایت مسئولین و سازمانهای مرتبط هستند. نتیجه گیری: تجارب و دیدگاه کاردرمان گران در رابطه با حرفه شان مثبت بوده و متاثر از نگرش دیگران، شامل: اساتید، همکاران حرفه ای و مردم می باشد. تجارب آنها نشانگر عدم محتوای آموزشی متناسب با نیازهای جامعه و فرهنگ مردم ایران بوده و بین آموزش و بالین از نظر آنها شکاف وجود دارد، آنها خواستار افزایش آگاهی جامعه از حرفه شان و حمایت مسئولین می باشند.