رابطه مدیریت درمان حوادث شغلی منجر به قطع عضو با نتایج آن در مصدومین مراجعه کننده به بیمارستان لاله ۱۳۸۴-۸۸

هدف: حوادث ناشی از کار معضل مهمی برای سلامتی جمعیت شاغل است. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط مدیریت درمان حوادث شغلی منجر به قطع عضو با نتایج این مراقبت ها بود.   روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع همبستگی است که به صورت تمام شمار بر روی پرونده های مصدومین حوادث شغلی قطع عضو شده مراجعه کننده به بیمارستان لاله طی سال های ۱۳۸۴ الی ۱۳۸۸ (۱۳۵=N) انجام گرفته است. برای گردآوری داده ها از چک لیست محقق ساخته استفاده شد که روایی محتوایی آن از سوی خبرگان تایید شد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش آماری آزمون خی دو و آمار توصیفی استفاده گردید.   یافته ها: نحوه مراقبت از عضو قطع شده با موفقیت عمل جراحی پیوند مجدد آن عضو ارتباط نشان داد (۰/۰۰۱>P) به طوری که ٪۹۵ مصدومینی که اصول مراقبت های اولیه در انتقال عضو قطع شده آنها رعایت شده بود، پیوندهای موفقیت آمیزی داشتند. نتایج درمان در اندام های بزرگ با فاصله زمانی وقوع حادثه تا شروع عمل جراحی ارتباط داشت (۰/۰۳۸=P).  نحوه ارجاع مصدومین تاثیری معنادار بر نتایج درمان نداشت، لکن ارجاع مستقیم از مراکز بهداشتی مستقر در محیط های کاری و محل حادثه نسبت به ارجاع از سایر بیمارستان ها نتایج پیوند موفقیت آمیزتری را نشان داد.   نتیجه گیری: با مدیریت صحیح مصدومین حوادث شغلی منجر به قطع عضو به ویژه مراقبت های اصولی و بهداشتی در هنگام انتقال، کاهش زمان انتقال و سازماندهی فرایند ارجاع می توان از معلولیت های بسیار و پیامدهای ناگوار آن جلوگیری کرد.