مقایسه حس نیروی استاتیک اکستانسوری زانو در زنان مبتلا به درد مفصل کشککی-رانی و زنان سالم

سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 70

فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_REHA-8-4_010

تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1402

چکیده مقاله:

هدف: سندرم درد مفصل کشککی- رانی، یکی از شایعترین علل درد سیستم عضلانی اسکلتی است. حس عمقی یا آگاهی از حرکت و وضعیت مفصل، جزء مهم برنامه های کنترل حرکت و تعادل بوده ومطالعات گذشته نشان داده است که این حس در بیماران مبتلا به درد مفصل کشککی-رانی دستخوش آسیب و تغییر می شود. هدف مطالعه حاضر مقایسه دقت حس نیروی استاتیک عضله چهار سر رانی در بیماران مبتلا به درد قدامی زانو و افراد سالم می باشد. روش بررسی: مطالعه تحلیلی – قطعی انجام شده از نوع مورد-شاهدی بوده و ۱۷ زن مبتلا به درد قدامی زانو با انتخاب هدفمند و غیر احتمالی و ۱۷ زن سالم بر اساس همتاسازی و جور کردن با بیماران در آن شرکت کردند. برای ارزیابی دقت حس نیروی استاتیک عضله چهار سررانی در دو گروه، از دستگاه دینامومتر ایزوکینتیک بایودکس و از روش برآورد نیرو با اندام تحتانی یک سمت بدن، استفاده شد. بدین صورت که افراد با ترتیب تصادفی در یکی از زوایای ۲۰ تا ۶۰ درجه خمیده زانو، بزرگی نیروهای ۲۰ تا ۶۰ درصد حداکثر نیروی عضلانی عضله چهارسررانی را تولید کرده و پس از ۵ ثانیه و بر اساس میزان درک نیروی داخل عضله، نیروی مورد نظر را برآورد و بازسازی می کردند. برای اندازه گیری دقت برآورد نیروهای مورد نظر خطای ثابت، مطلق و متغیر محاسبه شد. نتایج با آزمونهای آماری تی مستقل و رگرسیون لوجستیک مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: دقت برآورد نیروی بزرگ (۶۰ درصد حداکثر انقباض استاتیک اکستانسوری) در زاویه ۶۰ درجه، در دو گروه اختلاف معنی دار آماری داشته و در گروه بیماران کمتر از افراد سالم بوده است (P<۰/۰۵). نتیجه گیری: مطابق با یافته های این مطالعه حس عمقی مفصل زانو در بیماران مبتلا به درد مفصل کشککی - رانی ممکن است به دنبال تغییرآوران های مربوط به گیرنده های عضلانی، از جمله عضله چهارسررانی، دستخوش آسیب شود.

کلیدواژه ها:

Proprioception ، Sense of force ، Patellofemoral pain syndrome ، حس عمقی ، نشانگان درد مفصل کشککی - رانی ، حس نیرو ، عضله چهار سر ران

نویسندگان

Zahra Salah-Zadeh

Department of Physiotherapy, School of Medicine, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.