اثر مصرف انرژی های تجدیدپذیر بر کاهش انتشار کربن (با تاکید بر انرژی های بادی و خورشیدی)

انرژی های تجدیدپذیر توانایی کاهش انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) را دارند؛ اما در مطالعات قبلی کم تر به نقش آن ها با تاکید بر دو منبع انرژی بادی و خورشیدی در قالب یک پژوهش کاربردی توجه شده است. ازاینرو، پژوهش حاضر به دنبال بررسی نقش مصرف سرانه انرژی های تجدیدپذیر، انرژی های بادی و خورشیدی در کاهش انتشار سرانه کربن (CO۲) با بهره گیری از رویکرد بسیار جدید و تازه مدل سازی رگرسیون کوانتایل بر کوانتایل (QQR) در بازه زمانی سالانه ۱۹۹۰ الی ۲۰۲۱ و برای کشورهای گروه ۷ (G۷) است. رویکرد اقتصادسنجی QQR به بررسی نحوه تاثیرگذاری نامتقارن چندک های مصرف سرانه انرژی های تجدیدپذیر، انرژی های بادی و خورشیدی بر کمیت های انتشار سرانه CO۲ با ارائه یک چارچوب کافی برای درک ساختار وابستگی کلی، می پردازد. نتایج حاصله مبین آن است که استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و به ویژه انرژی های بادی و خورشیدی به عنوان جایگزینی برای منابع انرژی های سنتی (انرژی های فسیلی) می توانند منجر به کاهش قابل توجهی در انتشار کربن شوند. به صورت دقیق تر می توان به این مهم دست یافت که مصرف سرانه انرژی های تجدیدپذیر و مصرف سرانه انرژی های بادی و خورشیدی بر انتشار سرانه کربن در تمامی کشورهای گروه هفت و در تمامی کوانتایل های (۰.۰۵ تا ۰.۹۵) تاثیری منفی داشته است، اگرچه در برخی از کوانتایل ها این ارتباط منفی ضعیف تر بوده است. بدین ترتیب، لزوم توجه به سیاست های توسعه انرژی های تجدیدپذیر و نو و ارائه راهکارهایی جهت تاثیرگذاری بیش تر بر کاهش انتشار CO۲ در محیط زیست از اهمیت بالایی برخوردار است.