مدیریت یکپارچه آب: مسائل و چالش های نوظهور

بیشتر افزایش جمعیت جهانی پیش بینی شده در کشورهای جهان سومی اتفاق می افتد که از مشکلات آب، غذا و سلامت رنج می برند. مدیریت آب کشاورزی باید به طور فزاینده ای با مدیریت کلی آب منطقه هماهنگ و ادغام شود. پایداری، سلامت عمومی و حفاظت از محیط زیست عوامل کلیدی هستند. ذخیره بیشتر آب در پشت سدها و به ویژه در سفره های زیرزمینی از طریق تغذیه مصنوعی برای صرفه جویی در مصرف آب در زمان مازاد آب برای استفاده در زمان کم آبی ضروری است. فاضلاب شهری می تواند یک منبع آبی مهم باشد، اما استفاده از آن باید به دقت برنامه ریزی و تنظیم شود تا از اثرات نامطلوب بهداشتی و در صورت آبیاری، آلودگی بی رویه آب های زیرزمینی جلوگیری شود. در حالی که تقریبا تمام آب شیرین مایع سیاره در زیر زمین وجود دارد، مناسب بودن طولانی مدت آن به عنوان منبع آب به دلیل آلودگی غیر نقطه ای ناشی از کشاورزی و کاهش سفره های زیرزمینی به دلیل برداشت بیش از حد آب زیرزمینی از آب زیرزمینی تهدید می شود. کشورهای کم آب می توانند با وارد کردن بیشتر مواد غذایی و نیروی برق خود از کشورهای دیگر با آب بیشتر، در مصرف آب صرفه جویی کنند تا در اصل آب مورد نیاز برای تولید این کالاها را نیز دریافت کنند و از این رو، عملا در کالاها جاسازی شود. این آب «مجازی» برای کشور پذیرنده بسیار ارزان تر از توسعه منابع آبی خود است. سپس آب محلی می تواند برای اهدافی با بازده اجتماعی یا اقتصادی بالاتر استفاده شود یا برای آینده ذخیره شود.