روش های خودمراقبتی از ویروس HPV

زمینه و هدف: ویروس پاپیلومای انسانی (Human Papiloma Virus) و یا HPV جزو خانواده ویروس های DNA دار دو رشته ای است که فقط سلولهای اپی تلیوم پوست و مخاط را درگیر می کند. این عفونت یکی از شایع ترین بیماری های منتقله از طریق تماس جنسی است. اغلب این عفونت ها خود محدود شونده و بدون علامت بوده و در بسیاری از موارد شناسایی نمی شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی جدیدترین یافته ها برای مقابله با ابتلا به ویروس می باشد.روش بررسی:در این مطالعه مروری به بررسی جدیدترین یافته ها در مورد علایم نحوه انتقال و پیشگیری از ویروس از منابع معتبر علمی و مقالات به صورت کتابخانه ای و اینترنتی پرداخته شده است.یافته ها: تایپ های ژنیتال HPV بر اساس ارتباط اپیدمیولوژیک آنها با کانسر سرویکس به دو دسته کم خطر (Low risk HPV) و پر خطر (High risk HPV) طبقه بندی شده اند. عفونت پایدار با تایپهای انکوژن ویروس بعنوان قوی ترین عامل خطر برای ایجاد ضایعات پره کانسر و کانسرمرتبط با HPV محسوب می شود. بروز همه کانسرهای سرویکس به تایپ های پر خطر HPV نسبت داده می شود. عامل ۷۰ درصد کانسر سرویکس ژنوتایپ های ۱۶و ۱۸ می باشد. تنها کانسر مرتبط با HPV که برای آن غربالگری توصیه شده است کانسر دهانه رحم است که این غربالگری بر مبنای انجام تست پاپ اسمیر (بررسی سیتولوژی دهانه رحم) به همراه آزمایش بررسی HPV استوار است که به انجام همزمان این دو تست اصطلاحا Cotest گفته می شود. واکسن، برعلیه تعداد محدود و خاصی از ژنوتایپ های HPV ایمنی ایجاد می کند و شامل همه تایپ های انکوژن ویروس نمی شود.نتیجه گیری: تاکنون تمام اقدامات درمانی مربوط به رفع ظاهری زگیل های تناسلی و یا برداشتن ضایعات پیش سرطانی و یا سرطانی تایید شده با روش های پاتولوژیک می باشد و هیچ درمانی ثابت شده ای برای حذف و یا مقابله با ویروس HPV معرفی نشده است. بنابراین مهم ترین اقدام برای کاهش میزان بروز کانسر سرویکس، افزایش میزان غربالگری و تجویز واکسن است.