اثربخشی روان درمانی پویشی بر اضطراب اجتماعی مادران کودکان با اختلال طیف اتیسم

زمینه و هدف :پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روان درمانی پویشی بر اضطراب اجتماعی مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم انجام شد. روش بررسی :روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر دزفول در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه پژوهش شامل ۳۰ مادر دارای کودک مبتلا به طیف اتیسم بودند که بصورت دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر کدام ۱۵ نفر) جایگزین شدند. شرکت کنندگان قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه اضطراب اجتماعی (کانر و همکاران، ۲۰۰۰) را تکمیل کردند. برنامه آموزش روان درمانی پویشی به مدت ۹ جلسه، هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه و یک بار در هفته برای گروه آزمایش اجرا شد. گروه گواه آموزشی دریافت نکرد. جهت آزمون فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شده است. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که با کنترل پیش آزمون، بین گروه های آزمایش و گواه از لحاظ اضطراب اجتماعی تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر، روان درمانی پویشی با توجه به میانگین نمره اضطراب اجتماعی گروه آزمایش نسبت به میانگین نمره اضطراب اجتماعی گروه کنترل، موجب کاهش معنادار اضطراب اجتماعی در گروه آزمایش شده است (۰/۰۰۱< p). نتیجه گیری: در مواجهه با مسائل و رویدادهایی که باعث ناراحتی می شوند می توان با به چالش کشیدن افکار، خطرهای فکری، باورها و افکار غیرمنطقی و نامعقول را شناسایی و از بروز مسائل و مشکلات استرس و اضطراب جلوگیری نمود.