اثربخشی درمان گروهی پذیرش و تعهد بر بارمراقبتی و خودشفقت ورزی مراقبین غیررسمی سالمندان دارای بیماری مزمن

زمینه و هدف: نگهداری و حمایت از سالمند بیمار در منزل چالش های فراوانی را برای خانواده ایجاد می کند و مراقبان خانواده به عنوان افراد در معرض خطر، بارمراقبتی زیادی را متحمل می شوند که ممکن است باعث ایجاد مشکلات روانی و پرخاشگری در افراد شود. درمان پذیرش و تعهد (ACT) مداخله ای است که ممکن است برای این افراد موثر باشد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بار مراقبتی و خودشفقت ورزی مراقبان اصلی سالمندان مبتلا به بیماری های مزمن شهرستان تویسرکان انجام شد.روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مراقبین سالمندان مبتلا به بیماری مزمن شهرستان تویسرکان بود. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد و ۴۰ نفر از افراد واجد شرایط ورود، در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه دموگرافیک، بار مراقبتی زاریت و خوددشفقت ورزی نف بود که در مراحل پیش آزمون، پس آزمون توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. در گروه آزمایش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در ۸ جلسه انجام شد، در حالی که گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مانوا استفاده شد.یافته ها: در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون ، نمرات بار مراقبتی و نمرات خودشفقت ورزی افزایش داشت. بین دو گروه کنترل و آزمایش از نظر بارمراقبتی و شفقت ورزی تفاوت معنادار وجود دارد (P<۰/۰۵).نتیجه گیری: با توجه به نتایج، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور موثری بار مراقبتی و پرخاشگری را کاهش داده و باعث افزایش شفقت به خود مراقبین می شود. بنابراین می توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای به حداقل رساندن آسیب های روانی در مراقبین استفاده کرد.