ارزیابی تاثیر آموزش خود مراقبتی بر کفایت دیالیز بیماران همو دیالیزی در شهر کرج

زمینه و هدف: بررسی کفایت دیالیز یکی از مهمترین معیارهای سنجش روند درمان در بیماران دیالیزی می باشد که ارتباط مستقیمی با کیفیت زندگی و بازتوانی در بیماران دارد لذا این پژوهش با هدف بررسی تاثیر خود مراقبتی بر ارتقاکفایت همودیالیز بیماران انجام شده است.روش بررسی: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه تجربی می باشد که بر روی ۴۸ نفر از بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان فیاض بخش و البرز در سال ۱۴۰۰ انجام شده است . نمونه ها هدفمند و با ملاک سابقه ۶ ماه همودیالیز در هفته سه نوبت و با رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته بر اساس سازه های الگوی خود مراقبتی در بیماران همودیالیزی استفاده شد و پس از ارائه آموزش خودمراقبتی با تکیه بر رعایت رژیم غذایی و فعالیت مناسب ،کفایت دیالیز بیماران در دو نوبت یک ماه بعد و سه ماه بعد بررسی گردید و با کفایت دیالیز یک ماه قبل بیماران مقایسه شد. تجریه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۶ انجام شد.یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل داده ها و با مقایسه میانگین کفایت دیالیز قبل و بعد از آموزش اصول خودمراقبتی توسط آزمون تی وابسته و با در نظر گرفتن ملاک ۱/۴ برای کنترل کفایت دیالیز تفاوت معنی داری بین میانگین ها در هر دو نوبت به دست آمد و کفایت دیالیز با رفتارهای خودمراقبتی در یک ماه و سه ماه بعد از آموزش همبستگی مثبت و معنی دار داشت نتیجه گیری: عدم کفایت دیالیز از مهم ترین علل ناتوانی و مرگ ومیر در بیماران دیالیزی می باشد و آموزش اصول خود مراقبتی در بیماران همو دیالیزی با افزایش کفایت دیالیز سبب ارتقا کیفیت زندگی و طول عمر بیماران می گردد.