بررسی ارتباط میزان احساس تنهایی و سطح کرامت انسانی در سالمندان شهر مشهد

زمینه و هدف: یکی از مهمترین مشکلاتی که کمتر به آن توجه شده، مسئله احساس تنهایی در سالمندان است که بسیاری از سالمندان در جوامع مختلف آن را تجربه میکنند. میزان درک احساس تنهایی میتواند با مشکلات روانی- اجتماعی، کرامت، عزت نفس و شایستگی پایین و تعاملات اجتماعی ضعیف مرتبط باشد. احساس تنهایی و نگرش منفی به سالمندی با کرامت انسانی پایین سالمندان و بر عکس روابط اجتماعی و نگرش مثبت به سالمندی با کرامت سالمندی، میتواند بر کیفیت زندگی و سلامت روانی آنان موثر باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط میزان احساس تنهایی و سطح کرامت انسانی سالمندان شهر مشهد انجام پذیرفت.روش بررسی:پژوهش حاضر، یک مطالعهی توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل سالمندان حاضر در پارک های شهر مشهد که معیار های ورود را دارند، می باشد و تعداد ۳۹۰ نفر از سالمندان با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. پس از کسب رضایت کتبی، پرسشنامه های جمعیت شناختی، احساس تنهایی راسل و کرامت انسانی فری بصورت خود گزارش دهی تکمیل گردید و داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و با سطح معناداری P<۰/۰۵ تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: ۳۸۷ نفر از سالمندان با میانگین سنی ۶۶.۷۴±۵.۸۷ در این پژوهش شرکت کردند. میانگین نمره احساس تنهایی ۶/۶۷±۵۱/۳۴ و نمره کرامت انسانی فری ۲/۱۴±۸/۲۶ می باشد. میزان همبستگی احساس تنهایی و سطح کرامت انسانی سالمندان ۰/۴۵۶ – =r بوده که نشان دهنده همبستگی معکوس و معنا دار می باشد (P<۰/۰۰۱).نتیجه گیری:با توجه به افزایش روز افزون سالمندان، توجه به کیفیت زندگی آنها یکی از عوامل اساسی در سلامت اجتماعی است. احساس تنهایی، یکی از موارد تاثیر گذار بر کیفیت زندگی سالمندان است که شان و کرامت آنان را تهدید می کند. توجه به کرامت انسانی از مهم ترین نیاز های سالمندان می باشد که این موضوع به دلیل ناتوانی های این دوره، کمتر مورد توجه قرار می گیرد.