بررسی اثر تاریخ کاشت و تک آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم جو دیم

به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت و مقادیر تک آبیاری بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد دو رقم جو دیم، تحقیقی به صورت کرت های دوبار خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار ر سه تکرار و در دو سال زراعی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم مراغه به اجراء در­آمد. سه تاریخ کاشت (زود، معمول، دیر)، پنج مدیریت تخصیص ­آبیاری محدود (دیم، تک­آبیاری به میزان ۵۰ میلی متر در زمان کاشت، تک آبیاری به میزان ۱۰۰ میلی متر در زمان کاشت، یک مرتبه آبیاری بهاره با تامین ۵۰% نیاز و یک مرتبه آبیاری بهاره با تامین ۱۰۰% نیاز) و دو رقم جو (آبیدر و Dayton) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد اثر تاریخ کاشت و تک آبیاری بر عملکرد دانه و شاخص بهره وری آب کاربردی معنی دار است. عملکرد جو Dayton بیشتر از آبیدر بود که ناشی از تعداد سنبله در متر مربع و تعداد دانه در سنبله بیشتر است. آبیاری زمان کاشت به میزان ۱۰۰ میلی متر و در تاریخ کاشت های زود و نرمال، از طریق افزایش وزن هزار دانه، تعداد سنبله در متر مربع و افزایش سهم سنبله های بارور، عملکرد را بهبود بخشید، به نحوی که میانگین اثربخشی این تیمار در دو سال نشان می دهد که کاربرد آن، عملکرد جو را به محدوده ۳۵۰۰ تا ۴۱۰۰ کیلوگرم در هکتار افزایش داد. در خصوص تیمارهای آبیاری بهاره نیز آنچه که اهمیت فراوان دارد، افزایش وزن دانه و سهم سنبله های بارور به کل سنبله ها است که افزایش عملکرد نسبت به شرایط دیم را توجیه و کفایت جبران ۵۰ درصد تخلیه رطوبتی خاک در بهار (۴۴ میلی متر) یعنی I۵۰%  را بیان می کند.