برنامه ریزی توسعه مالی در سازمانها با تاکید بر شهرداریها

منابع کسب درامد جهت ارائه و عدالت در توزیع خدمات شهری، یکی از معضلاتی است که مدیریت شهری سالهاست که با آن دست به گریبان است. امروزه افزایش نرخ رشد جمعیت شهری نسبت به رشد جمعیت ملی تبدیل به یک چالش جدی جهت مدیریت شهری شده است. قوانینی درزمینه ی تامین هزینه های شهری وضع شده است، اما درآمد حاصل چندان زیاد نبوده و نظام شهری به کمک های دولتی بسیار متکی بوده است. در قانون بودجه سال ۱۳۶۲ خودکفایی شهرداری هادر یک دوره سه ساله مورد تصویب قرار گرفت و شمارش معکوس برای کاهش سهم آنها از بودجه دولت آغازشد. شهرداری ها یکی از ارکان دموکراسی شهری و ستون حکمروایی مطلوب هستند که در بیشتر شهرهای جهان به ویژه کلانشهرها منشاء اثر مطلوب بوده اند اما متاسفانه این رکن در کشور ما با مشکلات متعددی روبه روست. با توجه به گسترش شهرنشینی وظایف شهرداری ها به خصوص شهرداری کلانشهرها در امور مربوط به خدمات رسانی به شهروندان افزایش یافته و ابعاد گسترده تری پیدا کرده که لازمه آن کسب درآمد بیشتر است. اگر شهرداری ها نتوانند درآمد کافی و پایداری به دست آورند، در انجام امور مربوط به خدمات رسانی و رفع نیازهای ضروری شهر با مشکل فراوانی مواجه خواهند شد؛ بنابراین با توجه به اینکه قسمت عمده منابع درآمدی شهرداری ها ناپایدار بوده و از راه صدور پروانه ساخت و ساز، تراکم فروشی و تغییر کاربری اراضی و املاک شهری تامین می شود، ضرورت روی آوردن به اینگونه منابع امری انکارناپذیر است. به هر میزان که برنامه ریزی در واحدهای تجاری و صنعتی در شهرستان بیشتر باشد، درآمد پایدار شهرداری نیز افزایش خواهد یافت.