بنیان های نظری اقتصاد مقاومتی

اقتصاد مقاومتی: اقتصاد مبتنی بر اعتماد به نفس ملی اقتصادی است. این اعتماد به نفس اقتصادی نه تنها به نجات ایران از تحریم های تحمیلی بین المللی کمک می کند، بلکه قادر است ظرفیت های داخلی را به سمت ایجاد شغل، بالا بردن ارزش افزوده در کشور و در نهایت به توسعه صادرات سوق دهد. اقتصاد مقاومتی موجب توانمندی اقتصاد برای بهبود سریع اثرات ناشی از شوک های اقتصادی تخریب کننده خارجی و تسهیل شرایط برای ایستادگی در برابر اثار این شوک ها و مبتنی بر قابلیت های داخلی است که حاوی سناریوهایی جهت تحقق آن می باشد. این مفهوم در سایر نقاط جهان با اصطلاح مرسوم در ایران رایج نبوده و در عوض نزدیک ترین مفهوم به آن که دارای سابقه در نقاط دیگر نیز می باشد، اقتصاد تاب آور نامیده می شود که عموما در مقابل اقتصاد اسیب پذیر به کار برده شده و طیفی از حوزه های گوناگون را در بر می گیرد. اصطلاح اقتصاد مقاومتی برای اولین بار در ایران در سال ۱۳۸۹ از سوی مقام معظم رهبری در دیدار با جمعی از کارآفرینان کشور مطرح شد و پس از آن نیز در سخنرانی های متعددی مورد تاکید ایشان قرار گرفت. اقتصاد مقاومتی، ایجاد آمادگی و مقاومت در برابر توطئه ها و برنامه های کشورهای دیگر در شرایطی است که تجارت و تعاملات بین المللی برای آن کشور مقدور نمی باشد. این پژوهش که از نوع توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است، به بررسی بنیان های نظری اقتصاد مقاومتی می پردازد.