بررسی تطور نقش اسب در منسوجات ساسانی و صفوی با رویکرد نمادشناسی

نمادشناسی، تلاشی برای درک اسرار و رموزی است که معمولادر قالب اشکال، حرکات، نشانه ها به تصویر کشیده شدهاند و ترکیب مفهومی بسیاری را در بر میگیرد. منسوجات یکی از مهمترین آثار هنری دوران ساسانی و صفوی است که نمادهای زیادی از جمله اسب را در خود دارد که مفاهیم نهفته بسیاری را میتوان از آن ردیابی کرد. هدف این پژوهش، بررسی سیر تحول نقش اسب در منسوجات با رویکرد نمادشناسی در قالب باورهای مردم، اعتقادات اجتماعی و مذهبی با تحلیل اسناد تاریخی مربوط به دوران ساسانی و صفوی است. روش تحقیق، با رویکرد توصیفی تحلیلی و بر اساس مطالعات کتابخانه ای انجام شد. در فرایند انجام تحقیق، و سپس مطالعات کتابخانهای به منظور شناسایی نقش اسب بر روی ۱۰ نمونه پارچه به عنوان جامعهی آماری در اسناد تاریخی انجام گردید. نتیجه تحلیل حاکی از آن است که با توجه به نقش پر اهمیت اسب در ادوار مختلف تاریخی و استفاده هایی از قبیل سواری و بارکشی، میتوان نمادهایی چون قدرت و نیرومندی را متصور شد و در بررسی نقوش این دو دوره شاهد تغییر نگرش هنرمند در ترسیم پیکرهی اسب و گذر از ذهنیت به سوی عینیت میباشد.