بررسی زیبایی شناسی نقوش منسوجات عصر صفویه با تاکید بر نظریه هگل

پارچه بافی از جنبه کاربردهای فراوانی که درمیان تمامی اقشار جامعه دارد، یکی ازپیشروترین و گسترده ترین صنایع در بین کشورهای مسلمان از جمله ایران وسایر کشورها به شمار می رود. ادراک و شناخت انسان ازآثار هنری به عنوان یک موضوع معرفت شناختی، ریشه های مفهومی خود را از دیگر حوزه های معرفتی از جمله فلسفه اخذ می کند که دیدگاه فلاسفه و اندیشمندان درباره چگونگی ادراک و دریافت زیبایی از اثر هنری از این زمینه قابل تامل است محوراصلی این پژوهش بررسی زیباشناسی نقوش منسوجات با تاکید بر نظریه هگل می باشد بر همین اساس ابتدا ویژگی ها و شیوه های پارچه بافی صفوی بررسی و سپس با دسته بندی طرح ها و نقوش بافته شده به سه گروه نقوش گیاهی، انسانی و حیوانی و کاربرد تزیینات خط نگاره (خوشنویسی) نمونه های بدست آمده از پارچه های عصرصفوی به صورت تحلیلی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است .