کودتای سیاه و تحول جامعه ایران

کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ش (کودتای سیاه) توسط انگلیس طراحی و به دست عوامل وابسته به آنها اجرا شد، محصول تغییر سیاست خارجی انگلیس در ایران پس از جنگ جهانی اول بود. انگلیس که از طرفی مجبور به تخلیه قوای خود از ایران و از سویی نیازمند حضور یک نیروی نظامی مطمئن در ایران بود، ابتدا قرارداد مشهور ۱۹۱۹م. را تنظیم نمود، اما زمانی که از تصویب نهایی آن ناامید شد، برای تحقق اهداف خود به فکر انجام کودتا افتاد. منظر انتخابی پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و با اتکاء به اسناد و تحقیقات جدید، پاسخ به این پرسش است که کودتای ۱۲۹۹ش چه تاثیراتی در تحولات جامعه ایران بویژه فرآیند وابستگی ایران به استعمار غرب داشت؟ در این راستا کودتای سیاه، اقدامی بود که در جهت شکل­گیری یک دولت اقتدارگرا در سال­های پایانی حکومت قاجار صورت گرفت. از طرفی، کودتا صرفا یک جابه­جایی در قدرت نبود بلکه سرآغاز برنامه­ریزی­های گسترده برای تغییرات و دگرگونی­های هویتی در ایران محسوب می­گردید. تغییراتی که در گام نخست نظام سیاسی و سرانجام جامعه ایران را درنوردید.