بررسی سبک و اسلوب معماری دوره هخامنشیان
محل انتشار: پژوهشنامه تاریخ، دوره: 10، شماره: 37
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 87
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HISTO-10-37_004
تاریخ نمایه سازی: 28 آذر 1402
چکیده مقاله:
در دوره هخامنشیان یک سبک معماری مخصوصی به وجود آمد، که در آن سنن و آداب ملل مختلف ساکن در کشور هخامنشیان جلوهگری میکرد. یکی از آثار اولیهی معماری هخامنشیان، کاخ کوروش است که در نخستین اقامتگاه این دولت در پاسارگاد بنا شد و عبارت از یک رشته ساختمان هایی در میان باغ و محصور به دیوار بود. هنر شاهنشاهی هخامنشی در سدههای شم تا چهارم ق.م. دو دسته است: یکی هنر پادشاهان نخستین پارسی است که بهترین نمود آن پاسارگاد است و دیگری هنر شاهان پس از داریوش. اگرچه کوروش در معماری پاسارگاد و نقوش تزینی آن کوشید عناصر مختلف از هنر سرزمینهای گشوده شده را در طراحی هنری درهم آمیزد؛ اما در تختجمشید گامی فراتر نهاده شد و شاهان هخامنشی با آمیختن عناصر هنری مصر، بابل، ایلام،لولوبیان، ماد، اورارتو و ایونیا/ لودیا، سبک درباری یگانهای را آفریدند. بدعتی که داریوش اول درافکند تا پایان زمامداری هخامنشیان بر قوت خود باقی ماند و این سبک نوین نه تنها در معماری تختجمشید به اوج خود رسید، بلکه در معماری بناهای شاهان در شوش، هگمتانه و بابل نیز به کار بسته شد. در واقع معماری هخامنشیان هنری تلفیقی است از سبک معماریهای بابل، آشور، اورارتو، لولوبیان (معماری صخرهنگاری)، یونان، مصر، دولت شهرهای آسیای کوچک و ... که با هنر نمایی و ابتکار روح ایرانی نوع مستقلی از معماری را پدید آورده است. هخامنشیان با ساختن این ابنیه عظیم میخواستند عظمت پادشاهی خود را به همه جهانیان نشان دهند. در این پروسه تحقیقی حتیالامکان سعی شده است که به همه زوایای معماری دوره هخامنشی و تاثیرپذیری این هنر از هنر دیگر اقوام پرداخته شود. مقولهی حاضر بیشتر حول محور معماری شهرهای پاسارگاد، تخت جمشید و شوش میباشد و در این راستا نمایی کلی از معماری این دوره در معرض بحث و تبادل قرار دادهایم و در آخر با استنباطی در این زمینه که هنرمعماری دوره مورد بحث اگرچه تلفیقی از هنر اقوام و کشورهای همسایه بوده است؛ معهذا روح و جلوه هنر ایرانی نیز در این زمینه قابل توجه و انکارناپذیر است. به عبارتی بهتر جنبه ایرانی بودن آن بر دیگر جلوههای خارجی آن برتری دارد.
نویسندگان
محمود سید
استادیار گروه تاریخ واحد تهران مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی
مهناز بابایی توسکی
دانشجوی دکتری تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد اصفهان