مقایسه مشخصه های نهال راش (Fagus orientalis Lipsky) در روشنه های قطعه مدیریت نشده و قطعه تحت برش تک گزینی

با فرض بر اینکه الگوبرداری از طبیعت و استفاده از شیوه های جنگل شناسی نزدیک به آن، تاثیر مثبتی بر ویژگی ها و عملکردهای مختلف بوم سازگان مانند تنوع زیستی، انعطاف پذیری و سازگاری دارد، شیوه تک گزینی در جنگل های هیرکانی اجرا شد، اما مشخص نیست که این تقلید، چه تغییراتی در مشخصه های توده های جنگلی داشته و تا چه اندازه، درست انجام شده است؟ در این پژوهش، مشخصه های زادآوری گونه های درختی در روشنه های بزرگ تر از ۱۰۰ متر مربع یک راشستان که در سال ۱۳۹۱ برش تک گزینی در آن انجام شده بود، با یک راشستان مدیریت نشده به عنوان مرجع مقایسه شد. در هریک از ریزقطعه نمونه های چهار متر مربعی در مرکز و چهار حاشیه هر روشنه، فراوانی نهال ها و نونهال های همه گونه های درختی ثبت شد. همچنین، در هر ریزقطعه نمونه، ارتفاع، قطر یقه، عرض تاج، سلامتی، فرم ساقه و وضعیت شاخه دوانی نهال های راش (Fagus orientalis Lipsky) بررسی شد. نتایج نشان داد که میانگین قطر یقه (۲/۲±۶/۲۶ میلی متر)، طول نهال (۶/۲۳±۴/۲۷۰ سانتی متر) و فراوانی نهال های شاقولی راش (۰۶/۰±۳/۰) در قطعه مدیریت شده به طور معنی داری بیشتر از قطعه مدیریت نشده بود (۰۵/۰ p <). میانگین فراوانی زادآوری درختان در قطعه های مدیریت شده و مدیریت نشده به ترتیب ۹/۷ و ۳/۶ نهال و نونهال در ریزقطعه نمونه محاسبه شد. فراوانی زادآوری راش در قطعه های مدیریت شده و مدیریت نشده به ترتیب در روشنه های بزرگ و متوسط، بیشتر بود. اگرچه برداشت کم به شیوه تک گزینی در جنگل مورد مطالعه، شرایط مناسب تری را برای رشد نهال های راش فراهم کرده بود، اما لازم است که در پژوهش های آینده به مواردی مانند فراوانی خشک دارها نیز توجه شود. همچنین، بررسی فراوانی گونه ی بالارونده (Hedera pastuchovii Woron. exGrossh.) به ارائه راهکارهای مناسب برای تعدیل آن ها در برنامه های مدیریتی جنگل های مورد مطالعه کمک خواهد کرد.