تاثیر مساحت قطعه نمونه بر تخمین ویژگی های ساختاری توده آمیخته راش (Fagus orientalis Lipsky)

در جنگل داری پایا، ارزیابی ساختار توده ازطریق نمونه برداری، اطلاعات مهمی برای مدیران جنگل در رابطه با پایش معیارهای تنوع زیستی و پایداری بوم سازگان های جنگلی فراهم می کند. بنابراین، نمونه برداری دقیق و صحیح برای برآورد ویژگی های ساختاری، امری اجتناب ناپذیر است. هدف از پژوهش پیش رو، بررسی تاثیر مساحت قطعه نمونه بر تغییرپذیری و برآورد ویژگی های ساختاری سنتی (رویه زمینی، تراکم و حجم سرپا در هکتار) و غیرمتداول (تعداد درختان قطور، حجم کل خشکدار و تعداد خشک دار قطور در هکتار) بود. ابتدا یک قطعه بررسی دائمی ۱۶ هکتاری واقع در توده های آمیخته راش (Fagus orientalis Lipsky) دست نخورده (شاهد) به ۲۵۶ قطعه نمونه ۰۶۲۵/۰ هکتاری تقسیم شد و اطلاعات کلیه درختان زنده و خشک دار برداشت شد. سپس، محاسبه ویژگی های ساختاری سنتی و غیرمتداول برای قطعه نمونه های با مساحت های ۰۶۲۵/۰، ۱۲۵/۰، ۲۵/۰، ۳۷۵/۰، ۵۶۲۵/۰، ۷۵/۰ و یک هکتار انجام شد. درنهایت، درصد ضریب تغییرات برای هر ویژگی تعیین شد. نتایج نشان داد که مقدار تغییرپذیری ویژگی های ساختاری با افزایش سطح قطعه نمونه کاهش می یافت. به طور کلی، ضریب تغییرات در ویژگی های ساختاری غیرمتداول بیشتر از ویژگی های سنتی بود، بنابراین برآورد آن ها مستلزم جمع آوری اطلاعات از قطعه نمونه های بزرگ تر بود. با محاسبه تعداد قطعه نمونه لازم برای برآورد ویژگی های ساختاری در سطح خطای ۲۰ درصد میانگین مشخص شد که قطعه نمونه های کوچک ۰۶۲۵/۰ و ۱۲۵/۰ هکتاری برای برآورد ویژگی های رویه زمینی، تراکم، حجم سرپا و تعداد درختان قطور در هکتار و قطعه نمونه های بزرگ تر ۵۶۲۵/۰، ۷۵/۰ و یک هکتاری برای برآورد ویژگی های حجم کل خشک دار و تعداد خشک دار قطور در هکتار، کارایی بهتری داشتند.