لزوم طراحی مجتمع های گردشگری شهری با توجه به معماری و اقلیم مناطق

امروزه فضاهای همگانی شهری علاوه بر این که مکانی برای حضور مردم و محل تعاملات اجتماعی شهروندان می باشد، به عنوان فضای گردشگری نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در این بین، علاوه بر ارتقای آگاهی شهروندان در خصوص نقش صنعت گردشگری به ویژه گردشگری شهری در توسعه اقتصادی و اشتغال زایی، آگاهی متولیان و تصمیم گیران شهری نیز در این زمینه بسیار افزایش یافته است. گسترش فعالیت های توریستی و تفریحی باعث ایجاد کاربری های جدید و ترکیبی شده است به طوری که ممکن است چندین کاربری در کنار هم قرار گرفته و کاربری جدید دیگری را بسازند به وجود آمدن مجتمع های اقامتی، تفریحی و توریستی نیز از جمله این کاربری هاست که در بسیاری از کشورها شکل گرفته است به طوری که گردشگران و مسافران درپاره ای از موارد هنگام سفر به یک کشور با منطقه فقط در هتل یا مجموعه اقامتی تفریحی توریستی مورد نظر اقامت دارند و شاید حتی بیرون از این مجموعه نروند. نتایج نشان می دهد گردشگری به عنوان یکی از مهم ترین صنایع توسعه پایدار، فرصت بزرگ فرهنگی، اجتماعی واقتصادی برای کلانشهرها و مادر شهرهای جهانی از جمله کلانشهرهای ایران بوجود می آورد. براساس چنین ویژگی، امروزه گسترش فضاهای باز جمعی و ایجاد مراکز فراغتی و تفریحی مدرن یکی از اهداف برنامه ریزان در حوزه گردشگری شهری است. با توجه به ارتباط عمیق معماری با فرهنگ یک منطقه، ضرورت توجه به طراحی مطلوب مجتمع های تفریحی توریستی در راستای جذب توریست و افزایش پایداری و گردشگری شهری احساس می شود.