بررسی تطبیقی حریم خصوصی خانواده در فقه و حقوق ایران و حقوق بین الملل

حریم خصوصی، گستره ای از عقاید، اعمال، رفتارها، ویژگی ها و مختصات هر شخصی است که برای عموم مردم آشکار نیست و وی به افشای آن رضایت ندارد و به ورود و نظارت دیگران عکس العمل نشان می دهد.این حق یکی از بنیادی ترین مصادیق حقوق شهروندی است که باید توسط افراد و قانون گذار به رسمیت شناخته شود. خانواده به عنوان نهادی که دارای حیثیت، آبرو، کرامت و حقوق و مسئولیت های متعدد است، حریمی دارد که وجدان عمومی نقض آن را توسط اشخاص حقیقی و حقوقی برنمی تابد. حریم خصوصی یکی از اساسی ترین مصادیق حقوق بشر است که به عنوان یکی از حقوق بنیادین شهروندان با حفظ شان، کرامت، شخصیت، استقلال فردی، توسعه روابط شخصی و گسترش صمیمیت و امنیت روانی پایدار و دیگر ارزش های مهم انسانی ارتباط عمیقی دارد. پژوهش حاضر با روش تحلیلی توصیفی و جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای، به تبیین مفهوم، مصادیق و مستندات فقهی و حقوقی حریم خصوصی نهاد خانواده پرداخته است. نتیجه ها حاکی از آن است که حریم خصوصی نهاد خانواده شامل موارد حریم مکانی، حریم اطلاعاتی، حریم کرامت و حق استقلال عمل خانواده می باشد. حریم خصوصی به عنوان حق و تکلیف در نهاد خانواده قابل وضع و اجرا است نظریه ی فرعی نیز این است که حریم خصوصی در خانواده مطلق نیست و ممکن است در برخی موارد به علت تاثیرپذیرفتن از نقشهای خاص در خانواده دارای مصادیق جدید باشد یا در حین تعارض و تزاحم حریم خصوصی اعضای خانواده با یکدیگر حریم خصوصی ایشان مقید یا نقض شود.