موانع و تسهیل کننده های صلاحیت پرستاران در مراقبت توانبخشی سالمندان: یک بحث گروهیمتمرکز

مقدمه: تغییر استفاده از راهکارهای مدرن اولویت ها در سیاست گذاری و درمانی، مبتنی بر جامعه برای حل مشکلات بهداشتی و تغییراتجمعیتی و شیوع بیماری های مزمن نیاز به ارائه درمانی تخصصی را افزایش داده است. مراقبت های بهداشتی و مراقبتی که توسط افراد ماهرمانند پزشکان، پرستاران و معانی متفاوتی دارد. مراقبت توانبخشی به تدریج در حال تبدیلشدن به یک الگوی پرستاری است. پرستارانصلاحیت کافی در مراقبت توانبخشی سالمندان را ندارند. درحالی که مراقبت توانبخشی یکی از وظایف حرفه ای پرستاران است. هدف ازاین مطالعه شناسایی موانع و تسهیل کننده صلاحیت پرستاران در ارائه مراقبت تخصصی توانبخشی در سالمندان می باشد.مواد و روش ها: برای جمع آوری داده ها از مصاحبه گروهی متمرکز در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۴۰۱(تعداد ۲۱ نفر) استفاده شد. شرکت کنندگان شامل پرستاران، متخصصان طب سالمندی، مربیان پرستاری و پزشکان بودند. تجزیه و تحلیلداده ها از طریق تحلیل محتوای مقایسه ای استقرایی دو مرحله ای انجام شد.یافته ها: پرستاران باید در ارزیابی، شناخت نوع مشکل، سندرم های شایع سالمندی، برنامهریزی درمان، مراقبت و پیگیری صلاحیت کسبکنند. عوامل آموزشی، مدیریتی، سیاست گذاری، نظام سلامت و اقتصادی از مهم ترین موانع بودند. ارزش های حرفه ای و تعهد به افزایشکیفیت مراقبت، تسهیل کننده بودند.نتیجه گیری: سالمندان مبتلا به مشکلات مزمن نیاز به مراقبت های پرستاری تخصصی دارند. آموزش موثر پرستاران در مراقبت توانبخشیمی تواند صلاحیت آنها را افزایش دهد و باید از سطح دانشجویی و تغییر در رویکرد برنامه درسی پرستاری آغاز شود.