بررسی سازوکار کانونی زلزله ۱۱ فروردین ۱۳۸۵ درب آستانه سیلاخور

یکی از روش های تعیین سازوکار کانونی زلزله، برگردان خطی تانسور گشتاور در حوزه زمان است که در اینجا برای تعیین سازوکار کانونی زمین لرزه ?? فروردین ???? درب آستانه سیلاخور و دو پیش لرزه و شش پس لرزه آن با بزرگی بیشتر از ? بر پایه مقیاس محلی، استفاده شده است. در این بررسی از داده های شش ایستگاه لرزه نگاری پهن باند پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله (IIEES) در فاصله رومرکزی کمتر از ??? کیلومتر استفاده شده است. سازوکار کانونی به دست آمده برای زمین لرزه اصلی، امتداد لغز راستگرد است. موقعیت مکانی زمین لرزه اصلی و پس لرزه های آن و همچنین سازوکارهای به دست آمده نشان می دهد که گسل زمین لرزه ای دورود مسبب رویداد زمین لرزه درب آستانه سیلاخور بوده است. تنوع سازوکارهای کانونی شش پس لرزه اولا نشان دهنده تغییرات موضعی در نوع گسلش است، ثانیا موقعیت مکانی پس لرزه با سازوکار غالب نرمال می تواند حاکی از فعالیت گسل قلعه حاتم باشد. در این پژوهش، زلزله اصلی مورد بررسی بیشتری قرار گرفت و مرکز گرانی (centroid) آن در صفحه افقی گذرنده از خط قائم در زیر رومرکز محاسبه شد. با به انجام رساندن محاسبات در ? بازه بسامدی کوچک، اثر محدوده بسامدی بر سازوکار کانونی مورد بررسی قرار گرفت و سازوکار بهینه زمین لرزه تعیین شد و طول گسیختگی نیز محاسبه شد. تحلیل عدم قطعیت صورت گرفته، جواب های به دست آمده را تایید می کند.