مقایسه اثر درمان ترکیبی دس لوراتادین و مونته لوکاست با درمان تک دارویی دس لوراتادین بر علائم بالینی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک پایدار
محل انتشار: دوماهنامه فیض، دوره: 27، شماره: 5
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 746
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FEYZ-27-5_005
تاریخ نمایه سازی: 29 آذر 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: رینیت آلرژیک، شایعترین اختلال آتوپیک و یک بیماری التهابی مزمن راه هوایی است که می تواند در درازمدت منجر به اختلال و کاهش میزان کیفیت زندگی بیمار شود. این مطالعه با هدف مقایسه اثر درمان ترکیبی دسلوراتادین و مونته لوکاست با درمان تکدارویی دسلوراتادین بر علائم بالینی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک پایدار انجام شد.
روش ها: این کارآزمایی بالینی کنترل شده دو سوکور در کلینیک گوش، حلق و بینی مرکز آموزشی درمانی متینی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کاشان، بر روی ۵۶ بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک پایدار انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه برای دریافت درمان ترکیبی مونته لوکاست (mg۱۰) و دسلوراتادین (روزانه mg۵) یا درمان تک دارویی دسلوراتادین برای مدت ۶ هفته تقسیم شدند. در ابتدا و انتهای مطالعه، کیفیت زندگی و شدت علائم بالینی از طریق تکمیل پرسشنامه miniRQLQ و nasal symptom score در هر دو گروه ارزیابی شد.
یافته ها: در گروه مداخله (درمان ترکیبی مونتهلوکاست و دسلوراتادین) و گروه کنترل (درمان تک دارویی دسلوراتادین)، کیفیت زندگی پس از دریافت درمان نسبت به قبل به طور معناداری افزایش یافت (۰/۰۵>P)، البته در گروه مداخله میزان افزایش کیفیت زندگی بیشتر بود. همچنین شدت علائم بالینی پس از دریافت درمان نسبت به قبل به طور معناداری کاهش داشت (۰/۰۱>P)، البته در گروه مداخله میزان کاهش علائم بالینی بیشتر بود.
نتیجه گیری: می توان گفت در بیماران مبتلا به رینیت آلرژیک پایدار، درمان ترکیبی مونته لوکاست و دسلوراتادین و درمان تک دارویی دسلوراتادین، در بهبود کیفیت زندگی و کاهش شدت علائم بالینی موثر هستند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مقداد راحتی
Department of Healthcare Management, Khomein University of Medical Sciences, Khomein, Iran
امیرحسین احسنی آرانی
Department of Otorhinolaryngology, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, Iran
شایان رمضان پور
Physician, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, Iran
سعید امینی
Department of Healthcare Management, Khomein University of Medical Sciences, Kashan, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :