بررسی اثرات مشتقات بنزامیدازول به عنوان بازدارنده های خوردگی برای فولاد ساده کربنی در محیط HCl

فولاد ساده کربنی در صنایع نفت و پتروشیمی بسیار استفاده می شود و خوردگی آن در محیط های اسیدی از جمله مشکلات و معضلات این صنایع است. استفاده از بازدارنده های خوردگی یکی از راه های مهم برای جلوگیری از خوردگی تجهیزات صنعتی محسوب می شود. مشتقات بنزامیدازول یکی از ترکیبات آلی هتروسیکلیک هستند که به عنوان بازدارنده های خوردگی فولاد ساده کربنی در محیط های اسیدی به خوبی عمل می کنند. در این تحقیق اثرات بازدارندگی خوردگی و توانایی جذب دو مشتق ۲- مرکاپتوبنزامیدازول و ۲- متیل بنزامیدازول بر سطح فولاد در محلول ۱ مولار HCl بررسی شد. آزمون های پلاریزاسیون پتانسیو دینامیک در محلول ۱ مولار HCl در غلظت های ۰, ۵۰, ۱۰۰, ۱۵۰, ۲۰۰ و ppm ۲۵۰ این بازدارنده ‍‍ ها انجام شدند. نتایج نشان دادند که مشتق ۲- مرکاپتوبنزامیدازول بازده بیشتری از ۲- متیل بنزامیدازول دارد. ۲- مرکاپتوبنزامیدازول با غلظت ppm ۲۵۰, تا ۸۸ درصد و ۲- متیل بنزامیدازول در غلظت ppm ۲۵۰, تا ۵۴ درصد موجب کاهش خوردگی شد. جذب هر دو مشتق روی سطح فولاد با ایزوترم لانگمیر مطابقت داشت. محاسبه انرژی آزاد استاندارد جذب نشان داد که جذب هر دو مشتق روی سطح فولاد از نوع شیمیایی است. با توجه به شیب های منحنی تافل و پتانسیل های تعادلی, مکانیزم حفاظتی هر دو بازدارنده از نوع مختلط تعیین شد.