جرم انگاری شیوه های مصرف مسکرات در فقه امامیه و قوانین موضوعه

ازآنجاکه استفاده از مسکرات در فقه اسلامی نه تنها حرام بوده و عقوبت اخروی دارد؛ بلکه جزء جرائمی حدی بوده که شارع برای آن ها مجازات مضبوطی در نظر گرفته است؛ اما در نصوص فقهی دو تعبیر برای استعمال مسکرات که موجب حد می شود بیان گردیده؛ برخی شرب را موجب حد می دانند؛ و برخی تناول را که اعم از شرب و بقیه روش های استفاده است را موجب حد می دانند؛ قانون گذار نیز در قانون مجازات اسلامی سال ۱۳۷۰ عبارت «شرب» را آورده ولی در قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ انواع استعمالات را موجب حد می داند پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی، ابتدا به بررسی متون فقهی و ادله این دو نظریه پرداخته و سپس به این نتیجه نائل می شود که اجرای حد در مورد شخصی که مسکر را با هر روشی از طریق حلق به معده رسانده لازم است؛ ولی اگر از راه های دیگر مسکر را وارد بدن کند؛ گرچه کار حرامی انجام داده ولی موجب حد شرعی نمی شود.