پایش باکتریهای بیماریزا در مزارع پرورش میگوی تیاب شمالی

رشد شتابان توسعه پرورش میگو باعث ورود قشرهای مختلفی از فعالان بازار به این عرصه تخصصی گردیده است. تمایل به سود بیشتر بدون در نظر گرفتن اصول مدیریت آبزی پروری موجب مستعد شدن آبزی به بیماری گردیده است. در این مطالعه با هدف پایش عوامل بیماریزای باکتریایی در مزارع پرورش میگوی تیاب شمالی اقدام به نمونه برداری و انجام آزمون های میکروبی گردید. نتایج نشان داد در استخر ۲ تعداد کل باکتریها در آب ورودی نسبت به خروجی حدود ده برابر بالاتر بود. همچنین باکتریهای ویبریو بترتیب ۶۴/۱۹ و ۶۶/۲۲ درصد از کل باکتریهای موجود درآب ,ورودی و خروجی استخر ۱ را تشکیل دادند. در حالیکه در نمونه های آب ورودی و خروجی استخر ۲ بترتیب معادل ۲۱/۲۱ و ۷۰/۳۱ درصد از کل باکتریهای را گونه های ویبریو تشکیل دادند. جدایه های ویبریو پاراهمولیتیکوس به ترتیب ۴۵/۵ و ۰۵/۷ درصد از کل باکتریهای ویبریو موجود در نمونه آب را در بر گرفتند. در حالیکه در استخر ۲ بترتیب ۵ و ۴۶/۸ درصد از جدایه های ویبریو متعلق به ویبریو پاراهمولیتیکوس بود. نتایج این مطالعه بیانگر اختلاف قابل ملاحظه بار میکروبی در آب ورودی و خروجی استخر ۲ و حضور بالاتر باکتری بیماریزای فرصت طلب ویبریو پاراهمولیتیکوس در استخر ۲ بود. این موضوع می تواند ناشی از وضعیت بهداشتی نامناسب در استخر ۲ باشد. تجدید نظر اساسی در فرایند آبگیری، تامین غذای مناسب و غذادهی منظم ، ضد عفونی آب ورودی استخر، تعویض آب برنامه ریزی شده، ذخیره سازی متناسب با ظرفیت استخر به عنوان توصیه های ترویجی پیشنهاد می شود.