بررسی استحکام رشته نخ های لانگ لاین بکار گرفته شده در ناحیه شمال غربی خلیج فارس

چکیده این تحقیق با هدف بررسی استحکام نخ های صید لانگ لاین قبل و بعد از استفاده در عملیات صیادی در منطقه خلیج فارس انجام شد. از هر نخ نو و کارکرده طناب اصلی و فرعی، ۱۰ نخ انتخاب و جهت بررسی به آزمایشگاه انتقال داده شد. جهت اطمینان از یکسان بودن مواد تشکیل دهنده نخ ها، با استفاده از دستگاه FTIR جنس نخ ها تشخیص داده شد و نخ های مورد آزمایش به صورت نخ های بدون گره و در حالت خشک جهت بررسی استحکام در دستگاه اینسترون قرار داده شد. نتایج مقادیر استحکام در مقابل پارگی برای نمونه های نخ نو و کارکرده در طناب اصلی به ترتیب ۸۴/۸±۷۴/۳۱۸ و ۷/۶±۳۱/۲۹۵ و برای نمونه های نخ نو و کارکرده در طناب فرعی به ترتیب ۸۳/۳۰±۶۵/۳۰۹ و ۳/۱۳± ۱/۳۰۱ به دست آمد. نتایج نشان داد میانگین استحکام نخ های نو در طناب اصلی و طناب فرعی از میانگین استحکام نخ های کارکرده طناب اصلی و طناب فرعی بیش تر است و بین میانگین استحکام در مقابل پارگی نمونه های نخ نو و کارکرده در هر دو طناب اصلی و فرعی اختلاف معنی داری وجود دارد (۰۰۱/۰P<). همچنین بررسی استحکام تک تک نمونه های نخ در دستگاه اینسترون نشان دهنده این نکته است که نخ های کارکرده علاوه بر کاهش استحکام آن ها، از انعطاف و نرمی کمتری برخوردارند که احتمالا به دلیل تاثیر محیط دریایی و اثرات فشار وارده بر طناب ها می باشد. به عبارت دیگر، نخ های کارکرده بعد از مدتی علاوه بر کاهش استحکام آن ها، حالت خشک تری به خود می گیرند.