تحولات دیجیتال و دورنماهایی از آموزش عالی آینده در افق ۱۴۱۰

تغییرات گسترده محیطی همه نظام های سیاسی،اقتصادی،اجتماعی،فناوری وزیست محیطی رادربرگرفته است.دراین میان،نظام علم و فناوری به طور عام و نظام آموزش عالی ودانشگاه نیز به طور خاص درمعرض تغییرات اساسی قرار گرفته اند.براساس شواهد موجود میتوان گفت که در آینده نیز سطح و عمق تحولات آموزش عالی و دانشگاه بیشتر خواهد شد.از این رو،آینده پژوهی آموزش عالی ودانشگاه و پیش بینی سناریوهای فرارووتمهیدلوازم وراهکارهای مواجهه با آینده،یکی از وظایف مهم سیاست گذاران،رهبران وصاحب نظران آموزش عالی است.در میان انواع عوامل و پیشران ها،تحولات دیجیتال به طور مشخص نقش دانشگاه هارابرای شکل دهی نظام آموزش عالی بازتر،تغییر داده است.در این نگاه،آموزش برای همه افرادی که می توانندازآن بهره مند شوند،قابل دسترس می شود.این مقاله بر مبنای تحقیق لوبکه و همکاران (۲۰۲۰) به دنبال تحلیل دقیق تر تحولات پیش روی آموزش عالی تاپایان دهه حاضراست.در این مقاله،پنج پیش فرض شامل دیدگاه نوآوری تجربه نشده، دیدگاه انتقال و نوسازی از طریق دیجیتالی شدن، دیدگاه واقع گرایی، منظر یادگیرنده و دیدگاه تنوع در آموزش عالی، مبنایی برای جستجوی مفاهیم آموزش عالی آینده، تعیین شده است. سناریوهای آینده مبین ضرورت حرکت دانشگاه ها به سمت دیجیتالی شدن و پیروی از الگوی دانشگاه هوشمند است. با توجه به تغییرات بازار کار، بازتعریف و سازماندهی مجدد نظام آموزش عالی بر مبنای این تغییرات ضروری خواهد بود. دیجیتالی شدن باید در لایه های مختلف دانشگاه مستقر شود و به شکل نظام مند و در قالب یک جامعه دیجیتال بسط یابد. مسیرهای شغلی دانش آموختگان متغیر خواهد شد و نمی توان و نباید مسیر شغلی یکسان و از پیش تعریف شده ای را برای دانش آموختگان در نظر گرفت.