بررسی و مقایسه آموزش فنی و حرفه ای ایران با سایر کشورهای دنیا

در جهان فرا صنعتی امروز، توسعه به معنی عام، بدون توجه به آموزش، به ویژه آموزش فنی و حرفه ای، مفهوم نخواهد داشت و اکنون، ماشین ها ۹۹ درصد کارها را انجام می دهند، در حالیکه صد سال پیش، این رقم فقط ۶ درصد بود. بنابراین امروزه، انقلاب علمی و فنی نیازمند نیروی انسانی ماهر است. فن آوری، آموزش و توسعه، مثلث پیشرفت های اقتصادی – اجتماعی را تشکیل می دهند. تامین نیروی متخصص و ماهر برای اجرای هر برنامه ضرورتی امکان ناپذیر است که بدون توجه به آن سرمایه-گذاری های مادی و انسانی به هدر خواهد رفت به همین دلیل از عواملی که سالهاست مانع تحقق واقعی اهداف برنامه های اقتصادی و اجتماعی شده، فقدان یا کمبود نیروی متخصص و ماهر متناسب با نیازهای اجرایی برنامه ها به خصوص در بخش میانی آن بوده است که البته دانشگاه فنی و حرفه ای تربیت و تامین آن را به طور گسترده به عهده دارد. تحول در نظام آموزش دانشگاهاه فنی و حرفه ای به رغم اهداف متعددی که برای آن منظور شده، در نهایت متوجه تامین و پر کردن خلا نیروهای ماهر و متخصص در بخش میانی بازار کار با نگرش واقع بینانه نسبت به اجرای برنامه های توسعه در کشور است. برای فراگیرشدن فرهنگ فنی و حرفه ای وکارآفرینی، باید تغییراتی در سیستم آموزشی و محتوای دروس مدارس و دانشگاه ها داده شود و افرادی در راس امور قرار گیرند که علاقه مند به ایجاد و توسعه فعالیت های تولیدی بوده و شرایط مناسب را برای ظهور کارآفرینان خلاق را فراهم سازند. مطالعه تطبیقی نظام آموزش عالی ایران و کشورهایی که در توسعه آموزش فنی و حرفه ای پیشرفت های روزافزونی داشته اند، نشان می دهد که با شناسایی و به کارگیری روش های موثر آموزشی در برگزاری دوره های آموزشی مورد نیاز و پیش بینی شده، همچنین تدوین نظام جامع ارزیابی آموزشی و محتوای آن با توجه به ملاک های آموزش کار و برقراری مکانیزم بازخورد منظم و روزآمد و اصلاح و به سازی برنامه های این هنرستانها و آموزشکده ها، موجبات رشد خلاقیت و کارآفرینی در دانش آموختگان این موسسات فراهم خواهد شد.