تبیینی از چرایی و ضرورت تعامل گسترده دانشگاه با صنعت

تعاملات فعال، سازنده و هم افزای دانشگاه ها با محیط پیرامون به طور عام و صنعت به طور خاص، یکی از مبانی توسعه دانشگاه ها و مطالبات جامعه از این نهاد پیچیده و سرنوشت ساز است. تعاملات گسترده و پیوسته دانشگاه ها با محیط های نزدیک و دور سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، زیست محیطی، یک ضرورت برای بقا و پایداری دانشگاه بوده و کم توجهی به محیط و تحولات آن می تواند دانشگاه را به صورت فیزیکی یا ماهیتی، از صحنه جامعه و نقش آفرینی برای پیشرفت، محو کند. اینکه چگونه برخی دانشگاه ها بدون تعاملات اثربخش با محیط و صنعت، بی دغدغه در قید حیات اند و با خیال آسوده در جزیره مستقل و برج عاج خودساخته به حیات خود ادامه می دهند، ناشی از این نکته اساسی است که اصولا در حقیقت این گونه دانشگاه ها به معنای دقیق کلمه دانشگاه نبوده و تلقی آنها از عنوان با شکوه دانشگاه، توهمی بیش نیست. در این مقاله، با تکیه بر برخی نظریه های موجود نظیر الگوی همکاری های سه جانبه دولت، دانشگاه و صنعت، ایده دانشگاه کارآفرین، نظریه خدمت- یادگیری و نظریه نظام ملی نوآوری، فسلفه و چرایی تعاملات دانشگاه با صنعت و سازگاری آن با محیط پیرامون به روش مرور اسنادی، بررسی شده است. بر اساس یافته های این پژوهش، تعاملات حقیقی دانشگاه با محیط و صنعت نه تنها برای ایفای نقش و مسئولیت اجتماعی و شهروندی علمی دانشگاه، بلکه برای تحول و توسعه سازمانی و نهادی، کارآمدی برنامه های درسی، ارتقای سطح یادگیری واقعیت محور و زمینه مند دانشجویان، توسعه هیات علمی، تقویت سبک ها و توانایی های رهبری و بهسازی کارکنان دانشگاه ها ضروری است.