بررسی وضعیت مهارتهای ارتباطی مدیران و سلامت سازمانی کارکنان در بیمارستانهای آموزشی شهر یزد در سال ۱۴۰۱

مقدمه و هدف: سلامت سازمانی عبارت است از دوام و بقای سازمان در محیط خود، سازگاری با آن و ارتقا و گسترش توانایی ها برای سازگاری بیشتر مهارت های ارتباطی و نیز مهارت های ارتباطی آن دسته از مهارت هایی هستند که افراد به وسیله ی آن ها می توانند درگیر تعامل های بین فردی و فرایند ارتباط شوند؛ بنابراین، با توجه به اهمیت مهارت های ارتباطی مدیران و سلامت سازمانی کارکنان، محققان به بررسی وضعیت این دو پرداختند. روش کار: این مطالعه ی مقطعی در سال ۱۴۰۱ انجام شد. مدیران مختلف به صورت سرشماری و نیز ۲۸۰ نفر از کارکنان شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه های استاندارد بودند. برای آنالیز نتایج از آماره های توصیفی میانگین و انحراف معیار و همچنین آزمون های تحلیلی T-tes t، ANOVA با نرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد. یافته ها: بیشتر کارکنان (۶/۷۱ درصد) سطح سلامت سازمانی در بیمارستان خود را بالا ارزیابی کردند. بیشترین میانگین در مولفه های سلامت سازمانی در مردان، مربوط به بعد روحیه (۵۱/۴±۰۳/۳۲) و در زنان نیز مربوط به بعد روحیه (۰۷/۵±۸۶/۳۱) بود.  بین رسته ی شغلی و مولفه ی یگانگی نهادی ارتباط معنی دار مشاهده شد (۰۰۳/۰ = P-value)؛ اما سایر متغیرها با مولفه های سلامت سازمانی و  مولفه های مهارت های ارتباطی مدیران ارتباطی نداشتند. بیشترین میانگین مولفه ی مهارت های ارتباطی مدیران نیز مربوط به بازخورد بود. نتیجه گیری: با توجه به میانگین پایین تر ابعاد حمایت منابع، نفوذ مدیریتی و ملاحظه ی کاری از سلامت سازمانی، طراحی و اجرای برنامه های آموزشی و رفاهی برای تقویت آن ها ضروری به نظر می رسد.