بررسی تصفیه پذیری فاضلاب پالایشگاه نفت با استفاده از بیوراکتور غشایی

هدف از این تحقیق، مطالعه امکان سنجی تصفیه پذیری فاضلاب های پالایشگاهی با بیوراکتور غشایی به منظور دست یابی به استانداردهای تخلیه و استفاده کشاورزی و در نتیجه کاهش مشکلات زیست محیطی ناشی از تخلیه فاضلاب های نفتی و مشکلات عملیاتی فرایند لجن فعال متعارف می باشد. برای این منظور یک پایلوت در مقیاس نیمه صنعتی ساخته و از پسآب خروجی واحد شناورسازی با هوای محلول تصفیه خانه پالایشگاه تهران به عنوان خوراک استفاده شد. سامانه غشایی مورد استفاده، یک مدول غشایی ساخته شده از ۵۶ غشای اولترافیلتر صفحه ای از جنس پلی اتر سولفون بود که در درون بیوراکتور غوطه ور شد. درصد حذف پارامترهای مورد نظر نسبت به زمان مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشات در سه شار و سه زمان ماند هیدرولیکی متفاوت انجام گرفت. در مرحله دوم آزمایش و با زمان ماند هیدرولیکی ۸۷/۱۵ ساعت، نتایج بهتری نسبت به مراحل دیگر به دست آمد. متوسط درصد حذف پارامترهای TSS ،TOC ،BOD۵ ،COD، نفت و چربی و رنگ و مورد در این مرحله به ترتیب برابر ۳۲/۹۷% ۵۸/۹۲%، ۳۶/۹۶%، ۹۹/۹۹%، ۱۸/۹۹% و ۵۸/۹۵% بود. نتایج به دست آمده در همه مراحل بیان گر کیفیت مناسب پسآب تصفیه شده برای استفاده کشاورزی و یا تخلیه به آب های سطحی است. با افزایش غلظت MLSS از mg/L ۶۰۰۰ در ابتدای راه اندازی سامانه به mg/L ۹۹۰۰ در انتهای آزمایش، راندمان حذف از ۰۰/۸۶% به ۳۲/۹۷% در مرحله دوم و ۲۲/۹۵% در مرحله سوم تغییر کرد. نتایج حاکی از امکان پذیری تصفیه فاضلاب پالایشگاه نفت با این روش بود.