حذف زیستی نفتالین و هگزادکان توسط جدایه بومی Bacillus thuringiensis
محل انتشار: مجله پژوهش نفت، دوره: 32، شماره: 1
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 33
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PRRIP-32-1_001
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1402
چکیده مقاله:
آلودگی به موادنفتی اغلب در واحدهای بهره برداری، پالایش و فرآوری امری گریزناپذیر است. انتشار این ترکیبات به محیط زیست اغلب موجب اثرات نامطلوب بر سلامت انسان و سایر موجودات زنده می شود و بنابراین باید با استفاده از روش های کارآمد برای حذف آنها اقدام نمود. تجزیه زیستی توسط میکروارگانیسم ها روشی کم هزینه، موثر و سازگار با محیط زیست در حذف آلودگی های نفتی از محیط های آلوده است که موفقیت آن بستگی بسیاری به وجود میکروارگانیسم های توانمند به حذف ترکیبات هیدروکربنی حلقوی و خطی دارد. از این رو، جداسازی و شناسایی باکتری های بومی تجزیه کننده سازگار با شرایط محیط و توانمند به تحمل بار بالای آلاینده ها، حائز اهمیت است. در این پژوهش، چهار سویه باکتریایی (Arthrobacter citreus ،Staphylococcus gallinarum ،Bacillus thuringiensis و Paenarthrobacter nitroguajacolicus) که پیش تر از خاک های آلوده به ترکیبات نفتی در منطقه نفت شهر جداسازی شده بودند، برای حذف زیستی نفتالین و هگزادکان بکار گرفته شدند. نتایج نشان داد که اگر چه تمامی این چهار سویه امکان حذف نفتالین و هگزادکان را به عنوان تنها منبع تامین کننده کربن دارند؛ اما سویه B. thuringiensis بهترین عملکرد را در حذف هر دو ترکیب نشان داد به طوری که طی مدت ۷ روز توانست ۳۱/۹۰٪ از نفتالین (غلظت اولیه mg L-۱ ۲۰۰) و ۸۹/۷۸٪ از هگزادکان (غلظت اولیه mg L-۱ ۱۰۰۰) را به ترتیب با سرعت ویژه mg gcell-۱ day-۱ ۲۵/۹۹ و mg gcell-۱ day-۱ ۴۳/۲۳۱ حذف نماید. براساس این نتایج، می توان گفت که این باکتری تولیدکننده بیوسورفکتانت، پتانسیل بالایی در تیمار زیستی محیط های آلوده به هیدروکربن های نفتی خطی و حلقوی دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فیروزه غلامی
Department of Soil Science, Faculty of Agricultural Engineering, Razi University, Kermanshah, Iran
علیرضا حبیبی
Chemical Engineering Department, Faculty of Engineering, Razi University, Kermanshah, Iran.
سمیرا پاکدل
Department of Soil Science, Faculty of Agricultural Engineering, Razi University, Kermanshah, Iran
علی بهشتی آل آقا
Department of Soil Science, Faculty of Agricultural Engineering, Razi University, Kermanshah, Iran
روح الله شریفی
Department of Plant Protection, Faculty of Agricultural Engineering, Razi University, Kermanshah, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :