تعیین و رتبه بندی اجزاء مدل کیفی تکیه گاه سازی آموزشی در نظام آموزش متوسطه ایران

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین و رتبه بندی اجزاء مدل کیفی تکیه­گاه سازی آموزشی در نظام آموزش متوسطه ایران بود. روش پژوهش: روش تحقیق کیفی – کمی بوده، جامعه آماری بخش کیفی خبرگان و متخصصان حوزه یادگیری - یاددهی، روش­های تدریس و تکیه­گاه­سازی و اسناد مکتوب مرتبط با موضوع شامل مقالات و پژوهش­های علمی و کتب مرتبط تالیفی و در بخش اولویت­بندی مدیران عالی و میانی معاونت­های ادارات آموزش و پرورش بود. در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه­گیری گلوله برفی تا رسیدن به اشباع نظری با ۱۳ خبره، مصاحبه عمیق انجام گرفته و با روش هدفمند برای اسناد، ۱۸ سند (متن) مورد بررسی قرار گرفته و در بخش اولویت­بندی، ۳۵ نفر با روش نمونه­گیری هدفمند، انتخاب و به پرسشنامه ماتریسی پاسخ دادند. برای تعیین روایی و پایایی در مرحله کیفی از بررسی­های لازم شامل مقبولیت (بازنگری خبرگان) و قابلیت تائید(بازبینی مجدد خبرگان) و در بخش اولویت­بندی، محتوای پرسشنامه ماتریسی از نظر قابل فهم بودن و گویا بودن مورد تائید پنج تن از خبرگان دانشگاهی و سازمانی قرار گرفته و پایایی با نرخ ناسازگاری معیارها بین ۰۱/۰ تا ۰۶/۰ محاسبه گردید. داده­های کیفی از طریق زمینه نظریه­ای و و داده­های اولویت­بندی با تکنیک فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) در نرم افزار Expert Choice تحلیل گردید. یافته ­ها: نتایج بخش کیفی حاکی از آن بوده که مدل کیفی تکیه­گاه سازی آموزشی در نظام آموزش متوسطه ایران شامل ۱۰ مقوله (توسعه منابع انسانی و غیرانسانی، بهسازی و توسعه سیستم آموزشی، شیوه­های یاددهی – یادگیری، فرهنگ سازی و ارتباطات، قوانین و رفتارهای حمایتی، نظارت بر عملکرد، راهبردهای  مبتنی بر شناخت و فراشناخت، راهبردهای  مبتنی بر انگیزش، پیشرفت ذهنی و پیشرفت علمی)، ۲۱ زیرمقوله (توسعه منابع انسانی، توانمندسازی دانش آموزان، توسعه امکانات سخت افزاری و نرم افزاری، تدریس مشارکتی و تعاملی، ساده سازی تکلیف، یادگیری مجازی، یاددهی مبتنی بر تئوری های علمی، فرهنگ سازی بین والدین و معلمان، ارتباطات موثر، رفتارهای حمایتی، راهبردها و دستورالعمل های درون و برون سازمانی، درگیری ذهنی و تحصیلی، ارزیابی مداوم، راهبردهای  فراشناختی، راهبردهای  شناختی، راهبردهای  شناختی و فراشناختی، راهبردهای  انگیزشی، بهزیستی روانی، به فعلیت رسیدن استعدادهای بالقوه، بهبود روند یادگیری و پیشرفت تحصیلی) و ۱۳۴ نشانگر است که در قالب شرایط علی، زمینه­ای، مداخله­ای، راهبردها و پیامد در مدل پارادایمی پژوهش جای گرفتند. نتیجه گیری: نتایج بخش اولویت­بندی هم، حاکی از اهمیت بیشتر «پیامد» و مولفه «پیشرفت تحصیلی» داشته است.