مکانیابی مناطق مناسب برای طرح پخش سیلاب با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی به روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) (مطالعه موردی دشت مرکزی خرم آباد)

استفاده از پخش سیلاب به عنوان یکی از راهکارهای کاهش خسارت سیل همراه با بهینه سازی بهره برداری از سیلاب­ها در احیای منابع طبیعی از دیر باز در نقاط مختلف جهان متداول بوده است. در نظر گرفتن تعدد پارامترهای موثر در تعیین و مشخص نمودن پهنه­ها برای اجرای طرح­های پخش سیلاب و استفاده از روش­های نوین تهیه و تلفیق داده و نیز روش­های نوین تصمیم­گیری اجتناب ناپذیر است. در این مطالعه دشت مرکزی خرم آباد به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شد. روش کار در این تحقیق بر اساس تحلیل سلسله مراتبی استوار می­باشد. هدف از این مطالعه به کارگیری سامانه­های پشتیبان تصمیم(DSS !supportFootnotes]-->[۱]) و سامانه­های اطلاعات جغرافیایی(GIS !supportFootnotes]-->[۲]) به منظور دستیابی به مکان­های مناسب برای پخش سیلاب می­باشد که پس از شناسایی معیارها، شاخص­ها و زیرشاخص­های مرتبط به هدف، معیارها، شاخص­ها و زیرشاخص­های فوق با استفاده از AHP !supportFootnotes]-->[۳] وزن­دهی شدند و اولویت هر یک از شاخص­ها و زیرشاخص­ها مشخص شد. این مطالعه شامل چهار معیار اصلی ۱۱شاخص و ۱۸ زیرشاخص می­باشد. در این مطالعه وزن معیارهای اصلی یکسان در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد در بین ۱۱شاخص بیشترین وزن مربوط به شاخص خسارت جانی و کمترین وزن مربوط به شاخص آبخوان می­باشد و همچنین در بین ۱۸زیر شاخص شناسایی شده در این مطالعه بیشترین وزن مربوط به زیرشاخص تعداد رخداد سیل و کمترین وزن مربوط به زیرشاخص نیاز آب برای فعالیت­های صنعتی می­باشد. بررسی مناطق مناسب برای پخش سیلاب از نظر توپوگرافی نشان می­دهد که بیشترین مناطق در دامنه ارتفاعی ۱۲۰۰ متر می باشد و از لحاظ جهت، جهت شرقی و از نظر شیب این مناطق دارای شیبی کمتر از ۱۰ درصد می باشند. نتایج پهنه­بندی منطقه مورد مطالعه به منظور پخش سیلاب نشان داد بیشترین سطح منطقه در طبقه مناسب و کمترین سطح منطقه در طبقه بسیار مناسب جهت پخش سیلاب قرار می­گیرد. !supportFootnotes]-->    . !supportFootnotes]-->