لزوم سطح عایق برای جمع آوری آب باران در نواحی نیمه خشک

ایجاد پوشش گیاهی دائمی و دارای بازدهی اقتصادی از راه های کنترل فرسایش در دشت های دامنه ای به روش مشارکت مردمی است. به همین منظور ایجاد سامانه های سطوح آبگیر باران همراه با افزایش ضریب رواناب سطحی خصوصا دربارش های حداقل روزانه لازم می باشد. با توجه به نیاز کشور و استان زنجان به استفاده از روش های مناسب ایجاد سامانه جمع آوری آب باران با هدف تامین آب و توسعه باغات مثمر در اراضی شیب دار این طرح تحقیقاتی در ایستگاه قره چریان زنجان اجراء گردید. نظر به اینکه ایستگاه سینوپتیک زنجان بعنوان ایستگاه معرف شرایط اقلیمی نیمه خشک محسوب می گردد. لذا فراوانی بارش های روزانه در هر ماه و برای یک دوره آماری ۴۵ ساله و برای مقادیر بیشتر از صفر، ۱، ۵ و ۱۰ میلی متر تهیه گردید. سطوح آبگیر با تیمارهای سطح عایق، نیمه عایق و طبیعی در چهار تکرار بر روی سطح شیب دار ایجاد و میزان بارش روزانه و عمق رواناب اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میزان فراوانی بارش های روزانه با عمق مساوی یا بیشتر از ۱، ۵ و ۱۰ میلی متر در ماه های گرم شامل تیر، مرداد و شهریور بترتیب دارای متوسط فراوانی وقوع حدودا یک بار در یک، سه و ده سال هستند. تجزیه واریانس، مقایسه میانگین ها و تحلیل رگرسیونی بین عمق بارندگی روزانه و عمق رواناب ایجاد شده نشان می دهد که تیمارها دارای تفاوت آماری معنی دار در سطح یک درصد خطا می باشند. همچنین حد آستانه بارندگی برای شروع رواناب برای سطوح عایق، نیمه عایق و طبیعی در حدود ۱، ۴ و ۷ میلیمتر و متوسط درصد ضریب رواناب ۹/۴۳، ۱۵/۱۲ و ۰۴/۳ می باشد.