بررسی راهبردهای کاهش غلظت گرد و غبار در منطقه سیستان با استفاده از تحلیل سوات

منطقه سیستان از دیرباز به دلیل وجود طوفان­ های شن و گرد و غبار به عنوان یکی از کانون­ های بحرانی فرسایش بادی در کشور معرفی گردیده است. حساسیت بالای اراضی به فرسایش بادی، وجود خشکسالی ­های پی در پی و کنش ­های سیاسی-  منطقه­ای همگی راهکارهای مقابله با این پدیده را محدود نموده است. اما در کنار تمامی محدودیت ­ها، ظرفیت­ ها و توان هایی در منطقه سیستان وجود دارند که می­ توان آن­ ها را به فرصت ­هایی برای مبارزه با فرسایش بادی تبدیل نمود. شناسایی این عوامل با استفاده از بررسی­ های میدانی، پردازش تصاویر ماهواره­ای سنجنده مادیس  و لندست۷، و هم ­اندیشی با کارشناسان انجام شد. سپس با استفاده از تحلیل سوات، اهمیت و وضعیت موجود عوامل داخلی و خارجی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد، راهکارهای کاهش غلظت گرد و غبار در منطقه سیستان بر اساس توان­ ها و ضعف ­ها و هم­چنین فرصت­ ها و تهدیدهای موجود در منطقه، در قالب حداقل سه راهبرد قابل ارائه است. در ارزیابی عوامل داخلی به ترتیب وجود پوشش ­گیاهی­ حاشیه هامون صابری و کمبود اعتبار و مهارت کم جوامع بومی با روش­ های حفاظت خاک بالاترین امتیاز را کسب نموده­اند و در ارزیابی عوامل خارجی نیز به ترتیب وجود انرژ­های تجدیدپذیر و کنش­ های منطقه­ ای و حقابه هیرمند بالاترین امتیاز را به دست آورده­اند.