اثر دو روش متفاوت نیرومندسازی بعد از فعالیت بر عملکرد توان انفجاری و دوی سرعت دختران ورزشکار

هدف پژوهش حاضر اثر دو روش متفاوت نیرومندسازی بعد از فعالیت بر عملکرد توان انفجاری و دوی سرعت دختران ورزشکار بود. روشها: بدین منظور ۲۵ نفر از دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی شهرستان بندر ترکمن جهت شرکت در پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی ها در پنج گروه [تجربی۱ (۱۰ دقیقه گرم کردن، اسکات موازی با۸۰ درصد ۱RM و آزمون سارجنت)، تجربی۲ (۱۰ دقیقه گرم کردن، اسکات موازی با ۸۰ درصد ۱RM و آزمون دو سرعت)، تجربی۳ (۱۰ دقیقه گرم کردن، پرش عمقی از ارتفاع ۴۰ سانتی متری با پنج تکرار و دو نوبت و آزمون سارجنت)، تجربی۴ (۱۰ دقیقه گرم کردن، پرش عمقی از ارتفاع ۴۰ سانتی متری با پنج تکرار و دو نوبت آزمون دو سرعت، با این تفاوت که آزمون دو سرعت پس از چهار دقیقه انجام شد) و گروه کنترل (بدون برنامه تمرینی)] تقسیم شدند. سپس گروه های تجربی به برنامه تمرین مقاومتی، پلایومتریک و نیرومندسازی بعد از فعالیت پرداختند.یافته ها: نتایج درون گروهی نشان داد که سطح توان انفجاری (پرش سارجنت) آزمودنی های گروه تجربی۱ (۷۲/۱۲ درصد)، تجربی۲ (۳۳/۱۵ درصد)، تجربی۳ (۴۴/۱۷ درصد)، تجربی۴ (۰۰/۲۴ درصد) افزایش معنی داری داشت. همچنین نتایج درون گروهی در آزمون دو سرعت آزمودنی های گروه تجربی۱ (۸۴/۱۳ درصد)، تجربی۲ (۱۴ درصد)، تجربی۳ (۰۸/۱۴ درصد)، تجربی۴ (۵۵/۱۵ درصد) کاهش معنی داری داشت، اما در گروه کنترل سطح توان انفجاری و سرعت تغییر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: یافته ها حاکی از آن است که برنامه تمرین نیرومندسازی بعد از فعالیت این تحقیق موجب بهبود توان انفجاری و سرعت ورزشکاران شد.