مقایسه اثربخشی دو برنامه تمرینی مقاومتی کششی و مقاومتی پلایومتریک بر هایپرتروفی (TGF-β۱) و قدرت عضلانی در دختران هندبالیست

هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی کششی و مقاومتی پلایومتریک بر TGF-β۱ و قدرت عضلانی دختران هندبالیست انجام گرفت.مواد روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون انجام گردید ۳۶ نفر از دختران هندبالیست در دامنه سنی ۱۸ تا ۳۰ سال بصورت تصادفی در سه گروه تمرینات پلایومتریک، کششی و کنترل قرار گرفتند. اندازه گیری قدرت عضلانی و خون گیری در دو مرحله ۲۴ ساعت قبل از شروع مداخله ها و ۴۸ ساعت پس از پایان مداخله ها انجام شد. گروه کنترل در فعالیت های هندبالی و گروه های تمرینی به اجرای تمرینات مورد نظر پرداختند. داده ها جمع آوری شده به روش تی وابسته، کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که شش هفته تمرین مقاومتی پلایومتریک و تمرین مقاومتی کششی بر کاهش سطوح سرمی TGF-β۱ و افزایش قدرت عضلانی اندام فوقانی و تحتانی تاثیر معنی داری دارد (۰۵/۰>P). دیگر نتایج نشان داد که بین گروه تمرین مقاومتی پلایومتریک و تمرین مقاومتی کششی در سطوح TGF-β۱، قدرت عضلانی اندام فوقانی و تحتانی ‎تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰>p). علاوه براین نتایج حاکی از اندازه اثر بیشتر تمرین مقاومتی پلایومتریک در مقایسه با تمرین مقاومتی کششی بر متغیرهای تحقیق بود.نتیجه گیری: طبق یافته های پژوهش حاضر به نظر میرسد تمرین مقاومتی پلایومتریک نسبت به تمرین مقاومتی کششی، می تواند در کاهش سطوح سرمی TGF-β۱ و افزایش قدرت عضلانی ورزشکاران دختر موثرتر باشد.