بررسی رابطه تمایزیافتگی خود و سبک های حل تعارض زوجی با نقش میانجی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در زنان متاهل شهر اصفهان

در این پژوهش ازروش توصیفی- همبستگی ازنوع مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.جامعه آماری شامل زنان متاهل شهراصفهان درسال۱۴۰۱بودکه باشیوه نمونه گیری دردسترس، تعداد ۲۰۰ زن متاهل انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه استاندارد سبک های حل تعارض (رحیم، ۱۹۸۳)، پرسشنامه تمایز یافتگی خود (اسکورون و فرایدلندر، ۱۹۹۸) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، ۲۰۰۲) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری با رویکرد تحلیل مسیر توسط نرم افزار spss۲۶ و جهت تحلیل روابط واسطه ای نیز از روش بوت استرپ در برنامه Amos۲۴ استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین تمایزیافتگی خود و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، بین تمایزیافتگی خود و سبک های حل تعارض زوجی و نیز بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سبک های حل تعارض زوجی در زنان متاهل رابطه معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰p<). در نهایت راهبردهای سازگارانه و ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان در رابطه بین تمایز یافتگی خود و سبک های حل تعارض زوجی در زنان متاهل نقش میانجی داشت (۰۰۱/۰p<). در مجموع یافته های این پژوهش نشان داد افراد تمایزیافته ای که از تنظیم هیجانات سازگارانه در تعارضات زناشویی استفاده می کنند در صورت روبه رو شدن با تجارب هیجانی دشوار قادر هستند تا به اندازه کافی این هیجان ها را کنترل کنند و تعارضات زناشویی را کاهش دهند.