سنتز ترموشیمیایی اسپینل سرامیکی Mg-Al بهعنوان پایه نانوکاتالیست MgO/MgAl۲O۴ برای تبدیل روغن گیاهی به سوخت سبز
محل انتشار: مجله پژوهش نفت، دوره: 28، شماره: 5
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 58
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PRRIP-28-5_006
تاریخ نمایه سازی: 6 دی 1402
چکیده مقاله:
روش ساده و اقتصادی ترموشیمیایی برای اولین بار جهت سنتز اسپینل MgAl۲O۴ استفاده شد. بعد از نشاندن فاز فعال MgO بهروش تلقیح برروی سطح اسپینل، نانوکاتالیست جدید MgO/MgAl۲O۴ با موفقیت برای واکنش تولید بیودیزل بهعنوان یک سوخت سبز مورد استفاده قرار گرفت. نانوکاتالیست آمادهشده توسط آنالیزهای X-Ray Diffraction (XRD) Field Emission Scanning Electron Microscopy (FESEM) ،Energy Dispersive X-Ray (EDX-Dot Mapping) ،Brunauer–Emmett–Teller & Barrett-Joyner-Halenda (BET-BJH) و Fourier Transform Infrared (FTIR) بررسی شد و در نهایت برای واکنش تولید بیودیزل در شرایط C°۱۱۰، ۳% وزنی کاتالیست نسبت به خوراک، نسبت الکل به روغن ۱۲ و زمان hr ۳ مورد استفاده قرار گرفت. نتایج بهدست آمده از آنالیز XRD سنتز موفقیت آمیز اسپینل MgAl۲O۴ را تایید کرد و تصاویر FESEM نمونه سنتز شده ریختشناسی یکنواخت با تشکیل خوشه ها (Clusters) را نشان داد. آنالیز BET-BJH نشان داد که نمونه سنتز شده دارای اندازه قطر حفرات و سطح ویژه به ترتیب برابر nm ۹/۵ و m۲/g ۷۶/۸۴ است که مقادیر مناسبی برای واکنش تولید بیودیزل است. نتایج این آنالیزها تطابق خوبی با نتایج حاصل از عملکرد نانوکاتالیست سنتز شده در واکنش تولید بیودیزل (بهعنوان سوخت سبز) داشت بهطوریکه این نمونه درصد تبدیل، بسیار مناسب ۶/۹۲% را حاصل کرد. همچنین نمونه سنتز شده در شرایط واکنشی اشاره شده، بعد از شش بار استفاده درصد تبدیل حدود ۶۴% را حاصل کرد. البته قابل ذکر است که درصد تبدیل در تکرارهای سوم تا ششم تقریبا ثابت باقی ماند. نتایج این مقاله نشان داد که روش ترموشیمیایی- تلقیح علاوهبر سادگی و کم هزینه بودن، موجب سنتز کاتالیستی با مشخصات مطلوب و قابلیت صنعتی شدن جهت تولید سوخت سبز بیودیزل می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهگام رحمانی وحید
دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند، شهر جدید سهند، تبریز، ایران/مرکز تحقیقات راکتور و کاتالیست، دانشگاه صنعتی سهند، شهر جدید سهند، تبریز، ایران
محمد حقیقی پراپری
دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند، شهر جدید سهند، تبریز، ایران/ مرکز تحقیقات راکتور و کاتالیست، دانشگاه صنعتی سهند، شهر جدید سهند، تبریز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :